เพลย์บอยร้ายจองรัก

“ลองจินตนาการสิว่าถ้าสิ่งที่อยู่ในปากเธอตอนนี้ไม่ใช่นิ้วแต่เป็น ‘อย่างอื่น’ ของฉัน
มันจะเต็มปากเต็มคำขนาดไหน”
*****
เขา...ชอบกินหญ้า! ...ต้นเล็กๆ ขาวอวบกำลังดี มีวิตามิน กินเท่าไรก็ไม่เบื่อ!
คุณไม่สามารถปฏิเสธการจูบได้ไม่ว่าจะอยู่ใต้ช่อมิสเซิลโทกับใคร!
เพราะธรรมเนียมปฏิบัติของวันคริสต์มาสทำให้ชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีฟ้าจำต้องจูบกับผู้หญิงแปลกหน้า
ที่บังเอิญมาอยู่ใต้ช่อมิสเซิลโทในช่วงเวลาเดียวกัน และแค่ one kiss ก็เปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล!
เอลตัน โอ'ดอนเนล ไม่เคยคิดรักหรือรับผิดชอบใคร และไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนผิดหวัง รวมทั้งไม่เคยปล่อยให้
เตียงคิงไซส์ว่างนาน เขาไม่โปรดปรานความเย็น สาวน้อยอินโนเซนต์อย่างไอยวรินทร์จึงเปรียบเสมือนสายน้ำเย็นเฉียบ
ที่ต้องหนีให้ห่างถ้าไม่อยากตัวแข็งตาย แต่ส่วนเว้าส่วนโค้งยั่วน้ำลายกลับทำให้ร่างกายเขาร้อนผ่าวไปทั่วสรรพางค์ สุดท้ายจูบตามธรรมเนียมจึงกลายเป็นจูบสูบวิญญาณจุดไฟปรารถนาให้พุ่งพล่าน ทว่าใบหน้าละอ่อนราวกับเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แถมยังตัวเล็กถนัดตาถ้าเทียบกับร่างสูงใหญ่ของเขา ทำให้ชายหนุ่มต้องกัดฟันปล่อยเธอไป
ให้โอกาสโต ...แต่ไม่ได้หมายความว่าให้โตนอกสายตา!
ตั้งแต่นั้นมาผู้ชายเย็นชาที่เคยคิดว่าจะไม่รับผิดชอบใครก็เริ่มตระหนักว่า
ถ้าเขาอยากมีเธอข้างกายก็ต้องทิ้งไลฟ์สไตล์แบบเพลย์บอยซะ!

เธอ ...ชอบดูดบุหรี่!...บ้องใหญ่กว่ากัญชา แม้จะคับปากไปหน่อย แต่ก็ ...โอเค!
ไอยวรินทร์ สาวน้อยนิสัยดีที่มีประสบการณ์บนโลกนี้เพียงน้อยนิด...ถ้าเทียบกับเขา แต่ความต่างของอายุ
ไม่สามารถหยุดความอยากของ เอลตัน โอ'ดอนเนล ได้ ซึ่งตลอดเวลาห้าปีหลังจากจูบสะท้านทรวงวันนั้น
หญิงสาวไม่เคยรู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งเฝ้าดูการเจริญเติบโตของเธอตลอดเวลา แถมยังส่งคนมาเฝ้าไม่ห่าง ซึ่งเป็น ‘บางคน’ ที่หญิงสาวคิดไม่ถึง เธอจึงไม่เคยระแคะระคายอะไร จนกระทั่งวันที่อันตรายเริ่มกล้ำกลายเธอก็ได้เจอเขาอีกครั้งที่ไมอามี่ ที่นี่ชีวิตเธอมีแต่ความสงสัยที่หาคำตอบไม่ได้และชายหนุ่มไม่เคยบอกอะไรมากไปกว่า ‘ยังไม่ถึงเวลา’ ที่ต้องรู้ แล้วเขาก็เบี่ยงเบนความสนใจด้วยการทำให้เธอหลงเพริดไปกับบทเรียนเร่าร้อนที่เขาเป็นผู้สอน เพราะประกาศิตของชายหนุ่มที่ว่า ‘เธอเป็นของฉัน’ ในวันที่โดนจูบยังดังก้องอยู่ในสมองของไอยวรินทร์ราวกับเพิ่งได้ยินเมื่อวาน การสอนของเขาจึงทำให้เธอคล้อยตามได้ไม่ยาก การเล่นกับไฟร้อนอย่างพยัคฆ์ร้ายแห่งไมอามี่อาจจะเสี่ยงแต่ไอยวรินทร์ไม่มีอะไรต้องเสีย
ยกเว้นสิ่งเดียวที่เคยคิดว่าไม่มีใครแตะต้องได้...หัวใจของเธอ!
*****
“โอ๊ะ! อย่าเล่นแรงอย่างนี้สิจ๊ะสาวน้อย” ชายหนุ่มปรามตัวกระตุกใบหน้าเหยเกพร้อมโหย่งสะโพกตามเมื่อรู้สึกว่ามือเล็กที่กระชับลำต้นใหญ่นั้นกำลังยกขึ้นสวนทางกับแรงโน้มถ่วงของโลก
ขืนปล่อยให้เจ้าหล่อนทั้งบีบทั้งดึง...เขาก็ถึงสวรรค์น่ะสิ!
“อุ๊ย! ขอโทษที พอดีไม่เคยน่ะ เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ใช้แรงประมาณไหน”
ในเมื่อเขาแสร้งทำเสียงเจ็บปวดได้ เธอก็แสร้งทำน้ำเสียงและสีหน้ารู้สึกผิดได้เช่นกัน แต่ไก่อ่อนด้อยประสบการณ์อย่างเธอกลับเผลอเปิดเล้าให้โคแก่อย่างเขาเข้าไปโดยไม่ต้องเปลืองแรงพังประตู
“ฉันสอนให้!”
*****
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ขอบคุณจากหัวใจ
วิอัณณา