ไร้ปีก

ในสังคมที่เราคิดว่าทุกคนเสมอภาค แต่เชื่อเถอะชนชั้นยังคงมีอยู่ คนบางพวกสวยสดงดงามถูกยกยอปอปั้นราวกับเหล่าเทวดานางฟ้า เป็นพวกคนมีปีก แต่บางคนเกิดมาและตายไปอย่างคนไร้ความสำคัญ ดุจพวก “ไร้ปีก”

หากความไม่สมบูรณ์แบบและความจนสอนให้ผมรู้จักคำว่า "ประมาณตน" ผมก็ไม่ได้ขุ่นแค้นเคืองใด หากแค่สงสัยมันจักต้องเป็นเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด...

นาทีที่ผมเกิดผมยังไม่อาจรับรู้สิ่งใดมากไปกว่าความหิว และความหนาวเวิ้งว้าง จวบจนวันที่พวกเขา หญิงชายผิวกร้านดำที่แทนตัวยามเรียกกับผมว่า แม่และพ่อ พาผมเดินทางสู่ความทุกข์ยากลำเค็ญของเพิงอันร้อนร่าที่เรียกขานกันว่า แคมป์คนงานก่อสร้าง ผมถูกให้พำนักอยู่ในห้องพักอันคับแคบที่พวกเขาเรียกกันว่า บ้าน