ม่ายเดียงสา

จุดเล็กๆสีแดงบนผ้าปูที่นอนบอกว่า นี่คือ ‘ครั้งแรก’ ของคนใต้ร่าง
แล้วคำถามต่างๆก็ประเดประดังเข้ามามากมายเต็มไปหมด
ทว่าเวลานี้เขาไม่อาจถอดถอนกาย ออกจากเรือนร่างบอบบางนี้ได้ จำต้องผ่อนแรงช้าๆ
ด้วยจังหวะที่ทั้งระวังและแสนทะนุถนอม ขยับเบาๆสร้างความคุ้นชิน แล้วแช่นิ่ง
“ไม่ร้องไห้นะ คนดี”
โน้มใบหน้าลงมากระซิบเสียงนุ่มทุ้มอย่างปลอบประโลม
ยังคงฝังกายในความคับแน่น รอให้เธอปรับตัวได้มากกว่านี้ก่อน จากนั้นจึงเริ่มขยับอีกครั้ง
หึ! คนถูกปลอบแทบจะสะบัดใบหน้าหนี แต่ทำได้เพียงเม้มปากแน่น
สองมือน้อยๆยกขึ้นยันอกกว้างให้ออกห่าง
“ออกไปนะ!”

**เนื้อหาไม่มีดราม่า เน้นความสัมพันธ์ของพระนาง อ่านแบบสบายๆไม่เครียดค่ะ เน้นฟิน^^
(ทดลองโหลดตัวอย่าง ก่อนตัดสินใจซื้อ)