ตัวร้ายเช่นข้า ท่านอย่าใส่ใจ

คำเตือน : เนื้อหาในนิยายมีฉากร่วมรักโจ่งแจ้ง รุนแรง หยาบคาย ไม่เหมาะสมกับผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
"เมื่อโสเภณีแผนสูงที่เคยมอบร่างกายให้ท่านเช่นข้า กลายมาเป็นตัวร้ายแล้วจะมาใส่ใจทำไมกัน"

(เนื้อหานิยายบางส่วน)
"ไอ้! ...โสเภณีแผนสูง!!"
"ฮึก..." คำด่าประโยคนี้มันช่างทำให้ใจของข้าปวดหนึบ
"หึ เล่นตัวหลอกล่อข้าเสียตั้งนาน หลอกจนข้าไว้ใจเชื่อใจแล้วปั่นหัวข้า...คนหน้าเงินใจสกปรกอย่างเจ้า ข้า...ข้าผิดเองโง่เองที่ยินยอมให้เจ้ามาเหยียบย่ำหัวใจเหมือนข้าเป็นคนบ้าอยู่ผู้เดียว..."
"ฮึก..ห่ะ-ห้าร้อยตำลึงทอง..มิเช่นนั้น...ข่ะ-ข้า..จะออกไปเดี๋ยวนี้" เขาจ้องเขม็งมองมา
"หึ ห้าร้อยตำลึงทอง ไม่แพง ไม่แพงเลยสักนิด"
"อึก... ใช่ไม่แพง"
"สำหรับข้าถังห้าวฉาย...หยิบจ่ายเงินแค่ห้าร้อยตำลึงทอง สำหรับเชยชมเรือนร่างชายหนุ่มที่งดงามและยังไม่เคยแปดเปื้อนมือชายใดเช่นเจ้า...ไม่แพงเลยสักนิด"
เขาถลันกายเข้ามาหาข้าอย่างช้าๆ เหมือนกับเสือร้ายกำลังไล่ต้อนลูกแกะให้จนมุม
"เจ้าเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ? หลี่เสี้ยวเซียน...ทำไม ทำไมเจ้าถึงได้ใช้ความรักและไว้ใจมาปั่นหัวข้า"
ข้าได้เพียงแต่กดกลั้นความปวดหนึบในใจ ข่มเอาไว้แล้วเชิดหน้าตอบเขาไปโดยไม่แยแสไยดี สายตาที่จ้องมองมายังตัวข้า
"ฮึก...เงินทอง...ความสุขสบายยังไงล่ะ...สิ่งที่ข้าต้องการ เพียงห้าร้อยตำลึงทอง สำหรับคุณชายใหญ่แห่งสกุลถัง คงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหม?"
ผลัวะ!!
ไม่เจ็บ... ข้าไม่เจ็บเลยสักนิด มืออันใหญ่หนาของเขา ฟาดกระทบบนใบหน้า ข้าไม่รู้สึกเจ็บเลย รสเค็มหวานจางๆ ในโพรงปากบอกได้ว่าเลือดสดๆ ได้ไหลออกมา ข้าได้แต่ข่มกลืนมันลงลำคอไป