รักลับ

ความสัมพันธ์ชั่วคืนที่เกิดขึ้นระหว่างคนแปลกหน้า แต่ใครจะไปรู้ว่าในวันต่อมา ผู้ชายคนนั้นจะมายืนสอนหนังสือเธออยู่หน้าชั้นในมหาลัย

อาจารย์จำเธอได้จริงๆ...

“อึก.. อาจารย์.. จำผิดคนรึเปล่าคะ..” ลลิษายังใจดีสู้เสือ ถามกลับไป

“หึหึ นั่นสินะ ผมจำผิดรึเปล่า..” ฟ้าครามขยับตัวออกมามองหน้าที่พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติเอ่ยสวนกลับมา

“....” แต่ในใจของลลิษารู้ว่านี่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ๆ..

และคราวนี้ฟ้าครามขยับลงไปด้านล่าง ใบหน้าหล่อโน้มเข้าไปหาหญิงสาวอีกครั้ง

“คุณลืมของไว้ที่ห้องผม.. อย่าลืมไปเอานะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก แค่นั้นใจของลลิษาก็ตกไปอยู่ตาตุ่ม

“....”

“มันเป็นของสำคัญ.. ถ้าคุณไม่อยากให้ใครรู้... คืนนี้สามทุ่มก็ไปเอาด้วยนะครับ เผื่อจำห้องผมไม่ได้นะ 0919 หวังว่าจะเจอกันนะครับ ผมไม่อยากประกาศหาเจ้าของ” ฟ้าครามพูดเสียงแผ่วชิดริมหูเล็กนั่น ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมทำต่อเอง” ฟ้าครามว่าเสียงปกติแล้วยิ้มไปให้อย่างที่อาจารย์พึงมีกับนักศึกษา

ลลิษาขยับตัวลุกขึ้น มองหน้าอาจารย์หนุ่มที่มองมาอย่างเหนือกว่า ในใจที่ตอนนี้รู้สึกปะปนกันไปหมด ทั้งโกรธ ทั้งกลัวว่าความลับจะเปิดเผยไปให้คนอื่นได้รับรู้

“เจอกันนะครับ”