หัวใจติดปีก

สภาพหน้าตาตัวเองตอนนี้คงไม่น่ามองสักเท่าไหร่ เธอเลยเดินผ่านกระจกไม่สนใจจะส่องดูร่องรอยของความบอบช้ำ แล้วเดินไปหยุดอยู่ใต้ฝักบัวเปิดให้สายน้ำเย็นฉ่ำชำระร่องรอยที่ว่านี้ทิ้งเสียดีกว่า ความสดชื่นแทรกผ่านร่างให้ได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง หากแต่อาการบางอย่างทำให้ณภัทรถึงกับสะดุ้งทันทีที่สายน้ำกระทบที่แผ่นหลัง
รู้สึกแสบแปลบปลาบที่กลางหลังจนต้องเกร็งตัวขึ้น แล้วฝืนใจอาบน้ำต่อจนเสร็จจึงหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นซับจนผิวตัวแห้ง นึกประหลาดใจกับอาการที่เกิดขึ้นจึงเดินไปส่องกระจกดู เมื่อหันหลังให้กระจกเงาบานใหญ่ก็เห็นได้ชัดว่ามีรอยแดงเป็นทางยาวประมาณหนึ่งที่กลางหลัง ยิ่งพินิจพิเคราะห์รอยดังกล่าวกลับนึกไม่ออกว่าไปโดนอะไรมาแต่ทว่า..มันช่างคล้ายรอยเล็บจิกและข่วนจนเป็นทาง
เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่!
รวบรวมสตินึกลำดับเหตุการณ์ของคืนที่ผ่านมาได้อย่างกระท่อนกระแท่นนัก ก่อนหน้าที่จะไร้สติเธอจำได้ทุกอย่าง แต่หลังจากนั้นมันนึกได้แค่ลางๆ กึ่งหลับกึ่งตื่น มีสติกับไร้สติสลับกันไป หนึ่งในนั้นเหมือนเกิดความรู้สึกหวามไหวจากสัมผัสที่รู้ได้ว่าเป็นปารมี หรือที่คิดว่าเป็นปารมีแต่ความจริงแล้ว..ไม่ใช่..แล้วเมื่อคืนเธออยู่กับใครล่ะ นอกซะจาก..ปานดาว
ณภัทรทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นห้องน้ำ นี่เธอทำอะไรลงไป..มันบ้าไปแล้วแน่ๆ แต่ยังจำได้ว่าพอตื่นขึ้นมาสภาพของเธออยู่ในชุดเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยอะไรให้ผิดสังเกต แล้วไอ้รอยที่กลางหลังนี่ล่ะมันเกิดขึ้นได้อย่างไร
ปานดาวคนเดียวเท่านั้นที่จะตอบคำถามนี่ได้