รวมพระธรรมเทศนาพระบ้านนอก

สุนทรภู่ บรมครูแห่งกลอนสุภาพเขียนไว้ในนิราศภูเขาทองบทหนึ่งว่า ชี้ให้เห็นคุณและโทษของการใช้ปากว่า
“ถึงบางพูดพูดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต
แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา”
กลอนบทนี้ แม้ไม่ต้องอธิบาย ความก็แจ่มแจ้ง มีความหมายชัดเจนแล้วว่า มนุษย์เรานั้น จะดีชั่ว จะผิดจะถูก คนจะรักจะเกลียด อยู่ที่คำพูดทั้งสิ้น
ปราชญ์กล่าวว่า หน้าที่ชาวประมง คือ การหาปลา หน้าที่พ่อค้า คือ การหากำไร หน้าที่พระสงฆ์เจ้า คือ การชี้ทางบรรเทาทุกข์ ชี้สุขเกษมศานสต์ ชี้ทางพระนฤพาน ชี้ทางออก บอกทางถูกชี้ทางสวรรค์ให้แก่เพื่อนมนุษย์ ดังพระพุทธพจน์ที่พระพุทธองค์ทรงบอกแก่พระภิกษุผู้จะไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาว่า “จรถ ภิกฺขเว จาริกํ พหุชนหิตาย โลกานุกมฺปาย เธอทั้งหลายจงจาริกไปเพื่อประโยชน์แก่คนหมู่มาก เพื่อความสุขแก่คนหมู่มาก เพื่อเกื้อกูลเพื่ออนุเคราะห์แก่คนหมู่มาก”
การจะสื่อสารให้คนจำนวนมากเลื่อมใสในพระพุทธศาสนารวมทั้งเผยแผ่ให้เข้าถึงคนมากที่สุดสำหรับพระสงฆ์ก็ คือ การเทศนาสั่งสอนเผยแพร่หลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ แต่ว่าการจะสื่อสารให้คนเลื่อมใสสำหรับพระสงฆ์ก็คือ การแสดงธรรมเทศนา การเทศนาที่ดีต้องนำศรัทธา ด้วยการมีจรรยาบรรณนักเทศน์ วัตรปฎิบัติจริยวัตรของพระนักเทศน์จึงสำคัญมากและที่สำคัญที่สุดพูดเช่นไรต้องทำให้ได้อย่างนั้น จึงจะทำให้เกิดความเลื่อมใส
หนังสือเล่มนี้จะเป็นหนังสือพระคุณเจ้าที่ต้องเป็นนักเทศน์ในอนาคตข้างหน้า รวบรวมเทคนิค คำสอนเป็นหนังสือนำได้เลย ความรู้ความสามารถเกิดจากการที่ต้องมีรูปแบบ ผู้เขียนหวังว่า ความรู้เกล็ดเล็ก เกล็ดน้อย หนังสือเล่มนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของการเผยแผ่ให้พระคุณเจ้าผู้อ่านได้ความรู้ เทคนิคไม่มากก็น้อย