ภริยารอรัก

เมื่อเจ้าสาวตัวจริงหนีหาย ‘ดารินทร์’ จึงไม่รีรอ รีบพาตัวเองเสนอเข้าเป็นเจ้าสาวเสียบแทน ในพิธีแต่งงานที่พร้อมจะล่มนี้เสียเอง เมื่อเจ้าบ่าวของงานนี้ คือ ‘กันต์ธร’ ใครคนที่เธอแอบรักมาเนิ่นนาน และแม้ว่าเหมือนจะได้ทุกอย่าง มาครอบครองดังปรารถนา แต่สิ่งเดียวที่ต้องการที่สุด กลับไม่เคยได้มา นั่นก็คือ... ‘หัวใจของเขา’ แต่เธอก็เพียรเฝ้าอดทนรออย่างตั้งความหวัง และทำทุกอย่างเพื่อหัวใจดวงนี้ แต่สุดท้ายที่ไขว่คว้าได้ ก็คือ... ‘ความว่างเปล่า’

++++++++++++++++

แนะนำตัวละคร

ดารินทร์ พิพิธไพศาล “ทราย”

“เธอแต่งงานเพราะหัวใจเรียกร้อง

ความรู้สึกนั้นบอก...ว่าเจ้าบ่าวของเธอ ต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น”



กันต์ธร วรโชติวรากุล “กันต์”

“เขาแต่งงานเพราะอยากทำให้พ่อแม่สบายใจ ดังนั้นเจ้าสาวจะเป็นใคร

สำหรับเขาแล้วล้วนไม่สำคัญ”

+++++



ตัวอย่างบางส่วนนะคะ



“เราแต่งงานกันนะคะ”

“น้องทราย...พี่ว่า...” คนที่มีคำตอบในใจอยู่แล้วขมวดคิ้ว

“พี่กันต์ฟังเหตุผลทรายก่อนนะคะ” ดารินทร์รีบท้วง เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้า ตั้งท่าเหมือนจะปฏิเสธเธอลูกเดียว

“ที่พี่กันต์คุยกับคุณป้าเมื่อครู่ ทำให้ทรายรู้ว่า...พี่แต่งงานก็เพราะทำตามคำขอของพวกท่าน พี่กันต์ยอมแต่ง เพราะอยากทำให้คุณป้ากับคุณลุงสบายใจ”

ดารินทร์เว้นช่วงเล็กน้อย เพื่อดูท่าทีของชายตรงหน้า...

“ทรายไม่รู้ว่าการที่เจ้าสาวพี่หายตัวไป จริงๆ แล้วพี่ดีใจหรือเสียใจกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คนที่เสียใจจนเห็นได้ชัด ที่งานนี้ต้องล่มลงก็คือคุณป้า”

“แล้วยังไง? พี่ก็ยังไม่เห็นเหตุผล ที่ควรจะต้องเปลี่ยนตัวเจ้าสาวเป็นน้องทราย”

“ทรายทราบว่าพี่กันต์รู้ดี ว่าคุณป้าต้องเจอเรื่องหนักมาเยอะ ทั้งเรื่องพี่ทิชา แล้วไหนจะเรื่องวันนี้อีก ถ้างานล่มจริงๆ ความรู้สึกของคุณป้าคงแย่ลงไปอีกมาก และนอกจากเรื่องจิตใจคุณป้าแล้ว ก็ยังมีเรื่องหน้าตาของครอบครัวพี่ ถ้างานแต่งนี้ล่ม ทั้งพี่กันต์และครอบครัว ก็คงจะต้องเสียหน้ามากๆ ทรายว่ามันน่าจะดีกว่า ถ้างานวันนี้ยังดำเนินต่อไปได้”

“นั่นมันเรื่องของครอบครัวพี่”

“ทรายทราบค่ะ...แต่ทรายอยากช่วย ถึงยังไงงานแต่งนี้ ก็ไม่ได้ถูกจัดขึ้นเพราะความรักอยู่แล้ว เจ้าสาวจะเป็นใคร มันก็ไม่น่าจะสำคัญสำหรับพี่...จริงไหมคะ?”

“.....” กันต์ธรคิดตาม

“แน่นอนค่ะ...ทรายรู้ ว่าพี่กันต์มองทรายแบบน้องสาวเท่านั้น และนั่นก็เป็นเหตุผล ที่พี่กันต์ใช้ปฏิเสธข้อเสนอ ที่ทรายกำลังยื่นให้ แต่ทรายอยากให้พี่กันต์มองข้อดีที่มีมากกว่า” ดารินทร์พยายามโน้มน้าวใจคนตรงหน้า

“พี่กันต์ลองคิดดูนะคะ...ว่าถ้างานในวันนี้ดำเนินได้ต่อ มันล้วนแล้วแต่มีผลดีตามมา ประการใหญ่สุดก็คือจิตใจของคุณป้า รองลงมาก็คือตัวพี่กันต์เอง ถ้าพี่กันต์แต่งงานแล้ว ต่อไปคุณป้าก็จะไม่คิดจับคู่ให้พี่อีก พี่กันต์สามารถทุ่มเทเวลาไปกับเรื่องอื่น แล้วก็ไม่ต้องมีเรื่องนี้มากวนใจ”

“แต่ระหว่างพี่กับน้องทราย มันไม่มีวันพัฒนาต่อได้ ถ้าทำแบบที่น้องทรายว่า มันก็เหมือนการขายผ้าเอาหน้ารอด เราทั้งสองคนจะเสียเวลา เพราะสุดท้ายปลายทางเราก็ต้องแยกกันอยู่ดี”

“.....” อยู่ๆ ใจสาวก็เจ็บจุก กับคำว่า ‘ต้องแยกกันอยู่ดี’

แต่ดารินทร์ไม่คิดยอมแพ้ เธอจะต้องคว้าโอกาสนี้ ซึ่งอาจจะเป็นโอกาสเดียวในชีวิตไว้ให้ได้...

“พี่กันต์ไม่ได้เสียเวลาเลยค่ะ เพราะทรายจะไม่ใช้การแต่งงานระหว่างเรา มาผูกมัดอะไรพี่ทั้งสิ้น ทรายสัญญาว่าจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับชีวิตพี่ พี่กันต์สามารถใช้ชีวิตอิสระ ได้เหมือนตอนนี้ทุกอย่าง มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง และถ้า...ถ้าวันหนึ่งพี่กันต์เจอใคร ที่พี่กันต์ต้องการจริงๆ ทรายจะคืนอิสระให้พี่ โดยไม่มีข้อโต้แย้งเลยค่ะ”

แม้ใจเธอจะสั่นไหวกับข้อเสนอสุดท้าย แต่เธอก็ต้องพูดมันออกไป เพราะสุดท้ายหากทุกอย่าง ไม่สำเร็จเสร็จสมดังใจหวัง เธอก็ต้องยอมรับที่จะปล่อยเขาไป

“…..”  กันต์ธรมองหน้าหญิงสาว ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งลังเล แปลกใจ และสับสน ตอนนี้มีแต่ความไม่เข้าใจ ลอยอยู่เต็มความคิดไปหมด...

“ทั้งหมดดูเหมือนจะมีแต่พี่ที่ได้ประโยชน์...แล้วทรายได้อะไร?”

ดารินทร์มองสบตาชายตรงหน้าอย่างจริงจัง เธอยิ้มน้อยๆ ให้เขา มันเป็นยิ้มที่เศร้า จนคนมองเห็นรู้สึกได้...

“โอกาสค่ะ...โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดพี่กันต์...โอกาสที่พี่กันต์ไม่เคยยอมมอบให้ทรายเลย ทรายอยากได้โอกาสนั้นสักครั้งค่ะ...”