เงาร้างหัวใจบาป

เขามองเธอเป็นแค่ของเล่นที่ภรรยาสาวใช้เป็นเหยื่อล่อให้หลงติดกับ เพื่อหย่าและหอบสมบัติไปเสวยสุขกับชายชู้ เขาไม่ใช่คนใจดีที่จะปล่อยให้คนทรยศลอยนวลได้ง่าย และต้องสั่งสอนเหยื่ออย่างเธอให้รู้ อย่ามาแหย่หนวดเสือ
.....................
“ฉันถามว่าลูกสาวเธอใช่มั้ย” เขาบีบแขนเธอแน่นด้วยความลืมตัว
“ถ้าใช่แล้วไง”
“กับใคร?”
“ไม่ต้องยุ่ง! จะลูกฉันกับใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“ท้องกับใคร?”
ปิ่นรักจ้องหน้าเขาดวงตาแทบลุกเป็นไฟ คนที่ทำกับเธออย่างโหดร้ายเลือดเย็น กลับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรกับเธอไว้บ้าง ไม่เหมือนเธอที่ยังจำและฝังใจเจ็บไม่ลืม ช่างถามมาได้ว่าเธอท้องกับใคร ในเมื่อเขาต้องรู้ดีแก่ใจ
“ฉันท้องกับใครน่ะเหรอ...ไม่รู้!!...เพราะจำไม่ได้ว่านอนกับผู้ชายมาแล้วกี่คน”
“ปิ่นรัก!!”
“อย่ามายุ่งกับฉัน คุณเคยบอกเองนี่ว่าพวกฉันมันเป็นพวกหิวเงิน ใครสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ขอแค่ได้เงินมากพอ แล้วถ้าฉันบอกว่าจำไม่ได้ว่านอนกับใครมาบ้าง ก็คงไม่แปลก ใครจ่ายฉันก็เอา”
“เธอร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้มาก เสียดายที่เคยมองว่าเธอดีกว่าพลอย”
“คุณคิดถูกแล้วค่ะ ฉันกับน้าพลอยจะต่างกันได้ยังไงในเมื่อเราสองคนเป็นน้าหลานกัน ถ้าน้าชั่วหลานก็ต้องชั่ว นิสัยสันดานก็ไม่ต่างกันอยู่แล้ว ทางที่ดีคุณกลับไปเถอะ มาขออโหสิกรรมน้าพลอยเรียบร้อยแล้วนี่ จะอยู่ต่อทำไม”
“ฉันอยากคุยกับเธอเรื่องคืนนั้น” ปฐวีพูดถึงครั้งสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน ก่อนเธอจะหายตัวไป และติดต่อไม่ได้
“คืนไหน? ฉันเคยมีคืนนั้นร่วมกับคุณด้วยเหรอ” น้ำเสียงยียวนกวนประสาทไม่ยอมลดละ แขนเล็กพยายามสะบัดให้หลุด แต่เขากลับจับแน่นจนเธอต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“เธอโกรธฉันเรื่องคุณไพสิทธิ์” ปฐวีเอ่ยถึงลูกค้ารายสำคัญที่เธอช่วยงานเขา และเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอกันก่อนเธอจะหนีออกมาโดยไม่รอเขา
“คุณปฐวี!! มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น ที่นี่ไม่มีใครให้คุณต้องมาเกี่ยวข้องอีก”
“แต่ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน...โดยเฉพาะเรื่องลูกสาวของเธอ”
“ไม่!!”
..............................