มนต์สวาทดาบแห่งรัก

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร
แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น


เธอถูกแม่เลี้ยงขาย
เขารับซื้อมาด้วยความเวทนา
เธอเพียง17ฤดูฝน
เขา45ฤดูหนาว
เธอต้องมนต์สวาทดาบแห่งรัก
เขาผู้เป็นเจ้าของดาบแห่งรัก


ขณะที่อี้เฟยกำลังนอนหลับเธอก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกเหมือนมีคนลงมานอนทาบทับ แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทำให้เธอคลายใจเมื่อพบว่าเป็นโยวเหลียน

“ให้ข้ารักเจ้านะ” กลิ่นของสุราหอมจากปากยามเมื่อเขาก้มลงจูบปากนุ่มของเด็กสาวที่ตอนนี้เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ต้องกลัวยังไงเจ้าก็ต้องเป็นของข้า” เขาพูดแล้วก้มลงจูบปากแดงนุ่มนั้นอีก หนวดเคราบดเบียดบนผิวแก้มสาวสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งเมื่อชายผู้ช่ำชองดันลิ้นหนาที่มีกลิ่นสุราเข้าไปในปาก ลิ้นหนาสอดตวัดรัดเกี่ยวไล่ลิ้นเล็ก มือก็ปลดอาภรณ์ออกจากกายนุ่มลื่นดุจแพรไหมนั้นออก ความงามของสาววัยละอ่อนก็ปรากฏแก่สายตา อกตูมแม้ยังไม่แบ่งบานเต็มที่แต่ก็สร้างความฮึกเหิมให้แก่ชายสูงวัยคราบิดาได้อย่างน่าอัศจรรย์

อี้เฟยอ้าปากค้างเมื่อเห็นดาบเล่มมหึมาที่ตั้งตรงเตรียมพุ่งมาหากายสาว เธอรีบถดตัวถอยหนีด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ต้องกลัวสิ่งนี้จะสร้างความสุขให้เจ้า”




ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ