ขอโทษทีชาตินี้พี่ใหญ่เป็นของข้า เล่ม 2 (จบ)

เมื่อน้ำเย็นถูกเติมจนเต็มถัง หานลู่เหวินก็บอกให้สาวใช้วัยกลางคนออกไปทันที ชายหนุ่มวางร่างของหานเข่อซินลงไปในถังน้ำ ทันทีที่ผิวกายของนางได้สัมผัสน้ำเย็น หานเข่อซินก็พลันได้สติกลับคืนมา

“พี่ใหญ่เจ้าคะ เขาจะรังแกข้า ข้าเกลียดเขายิ่งนัก ข้าเกลียดเขาจริง ๆ” หานเข่อซินโน้มคอของเขาลงมา นางไม่อยากให้หานลู่เหวินจากไป

หานลู่เหวินขบกรามแน่นเข้าหากัน นัยน์ตาของเขาเปล่งรัศมีความอาฆาตแค้นออกมา

“ซินซินเด็กดี พี่จะจัดการเรื่องนี้ให้กับเจ้าเอง เจ้าอดทนอีกนิด เชื่อที่พี่บอกเจ้าหรือไม่” เวลานี้หานลู่เหวินเองก็อยากจะได้น้ำเย็นราดตัวเช่นกัน

“พี่ใหญ่เจ้าคะ ข้าเชื่อท่าน” ท่าทางของนางอ่อนลง ไม่กระสับกระส่ายอีกต่อไป

หญิงสาวกำลังไถลลงไปในถังน้ำ หานลู่เหวินรู้สึกตกใจจึงรีบช้อนร่างของนางขึ้นมา

หานเข่อซินลืมตา แววตาของนางหวานเยิ้มราวกับน้ำผึ้ง เปล่งประกายระยิบระยับดุจดวงดาวในยามค่ำคืน หานลู่เหวินถูกสายตาคู่นั้นดึงดูดเอาไว้ ไม่กล้าขยับและไม่กล้าถอยห่างออกไป

“ข้าทรมานยิ่งนัก พี่ใหญ่ช่วยข้าที”