ยังไม่สิ้นกลิ่นรัก

"พุธกำลังไปเจอหนูณัฐเพื่อคุยกันเรื่องหมั้น ...เสียใจด้วยที่ลูกชายของฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับเธอ หวังว่าคงไม่คิดที่จะปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายหรอกนะ เพราะว่าสุดท้ายเธอก็เป็นได้แค่เมียเก็บของพุธอยู่ดี ถ้าอยากมีความสุขก็จงอยู่ให้เป็น"
----
"มีเรื่องอะไร ทำไมคนพวกนี้ถึงได้มาวุ่นวายในบ้านของเธอ"
"คือว่าฉัน..." ปานจันทร์พูดไม่ออกเพราะอับอายเกินกว่าจะเล่าเกี่ยวกับปัญหาส่วนตัวให้เขาฟัง
"คุณแม่ขา คุณป้าคนนี้มาขอเงินเราอีกแล้วเหรอคะ" นุ่มนิ่มเขย่าแขนมารดาพร้อมทั้งเอ่ยถามตามประสาเด็กช่างพูดช่างคุย ทำให้พศกรที่ได้ยินไปพร้อมกันเข้าใจว่าปานจันทร์เป็นหนี้ผู้หญิงวัยคราวแม่ ที่กำลังยืนเท้าสะเอวและมองมาทางเขาอย่างจับสังเกตและคงสงสัยว่าเป็นใคร
"ฉันมาทวงค่าเช่าบ้านต่างหากจ้ะ แต่ในเมื่อแม่ของหนูไม่มีเงินจ่ายเกินสามเดือนแล้ว ฉันก็เลยต้องพาคนมาขนของใช้ในบ้านไปขายเอาเงินแทนไงละจ๊ะ"
"เธอกับลูกลำบากขนาดนี้เลยเหรอ" พศกรแทบไม่เชื่อหูกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินหมาด ๆ หมายความว่าปานจันทร์ไม่มีงานทำอย่างนั้นหรือ ถึงไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้านตั้งหลายเดือนติดกันจนเจ้าของต้องพาคนมาทำแบบนี้
"คุณกลับไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลากับเรื่องของฉันเพราะว่าเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน" แม้จะกำลังจนตรอกจนอยากลองขอความช่วยเหลือจากเขา แต่สิ่งที่เธอเลือกทำก็คือการชี้นิ้วไล่พศกรให้กลับไป
"นกยูงค้างค่าเช่าอยู่เท่าไหร่" ชายหนุ่มหันไปถามผู้หญิงวัยคราวแม่
"คุณจะจ่ายแทนมันหรือไง" เจ้าของบ้านตัวจริงมองพศกรด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อว่าคนรวย ๆ ระดับนี้จะมาสุงสิงกับผู้หญิงอย่างปานจันทร์
"ผมถามว่าเท่าไหร่"
----
"คุยกันดี ๆ ได้ไหม ช่วยเล่าให้ผมฟังทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น ขอเหตุผลที่คุณไม่ยอมมาบอกตอนรู้ตัวว่าท้องด้วยนะ ...ผมโคตรอยากรู้เลยว่าทำไมต้องพรากพ่อพรากลูก"
"คุณจะอินกับลูกที่ไม่ได้ตั้งใจทำให้มาเกิดตั้งแต่แรกทำไมคะ เราไม่ได้แต่งงานกัน เพราะฉะนั้นเด็กในท้องก็เป็นสิทธิ์ของฉันเพียงคนเดียว ส่วนการที่ฉันจะบอกใครหรือว่าไม่บอก มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน" ตอบแบบนี้แหละดีแล้ว หญิงสาวคิดในใจ เพราะไม่อยากรื้อฟื้นความหลัง แต่ถ้าเขายังอยากรู้ก็เชิญไปหาคำตอบเอาเองได้เลย!
พศกรถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกเมื่อได้ยินปานจันทร์ตอบกลับมา แต่ก็ยังดีที่คำพูดบางประโยคมันหมายความว่านุ่มนิ่มเป็นลูกสาวของเขาจริง ๆ ส่วนเรื่องที่เธอให้เหตุผลว่าเป็นสิทธิ์ที่จะบอกหรือว่าไม่บอกใครก็ได้ เขาจะถือว่าปานจันทร์ตอบคำถามแล้ว เพียงแต่ไม่ใช่คำตอบในรูปแบบที่เขาอยากฟัง
"ฟังนะนกยูง ...ทุกครั้งที่ผมไม่ได้ป้องกัน มันหมายความว่าผมพร้อมที่จะรับผิดชอบอยู่แล้วถ้าเกิดว่าคุณท้อง"
----
"กลับไปหลงมันอีกแล้วสิท่า แต่คอยดูเถอะ...สักวันลูกจะต้องเสียใจเพราะผู้หญิงคนนี้!" รอให้ถึงวันที่พิชญ์สินีตามสืบจนรู้ว่าปานจันทร์เคยเป็นเมียเก็บของผู้ชายคนไหนก่อนเถอะ พศกรจะยังต้องการผู้หญิงไร้จิตสำนึกอยู่อีกหรือเปล่า คนที่กล้านอนกับสามีของคนอื่นเพราะความเห็นแก่เงิน ท่านก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะมีผู้ชายคนไหนหน้าโง่อยากได้ไปเป็นภรรยา
"ผมว่าเราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะครับ" พศกรตัดบทด้วยความรำคาญใจและไม่อยากทะเลาะกับมารดา
"หยุดพูดก็ได้ แต่แม่ต้องขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าแม่จะไม่มีวันยอมรับนางนกยูงเป็นลูกสะใภ้ แต่ถ้าลูกยังดื้อรั้นที่จะยุ่งกับมัน แม่ก็จะยิ่งทำให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่สมควรเอามายกย่องเป็นภรรยาให้คนในสังคมรับรู้!"
"คุณแม่ไม่สงสารนุ่มนิ่มเหรอครับ" ตั้งใจว่าจะหยุดอยู่แล้วเชียว แต่พอได้ยินมารดาพูดออกมาเช่นนั้น มันกลับทำให้เขาตัดสินใจถามออกไปตรง ๆ
"คนที่น่าสงสารคือหนูณัฐนรีมากกว่า ...ดูซะ! ว่าหนูณัฐเสียใจเพราะแกมากแค่ไหน"
---
"คุณไม่ใช่พ่อของหนูหรอกค่ะ"
"ทำไมนุ่มนิ่มถึงพูดแบบนี้ล่ะครับ พ่อเป็นพ่อของนุ่มนิ่มจริง ๆ นะลูก"
"ไม่จริงค่ะ คุณแม่บอกว่าหนูเป็นเด็กไม่มีพ่อ และน้องของหนูก็จะไม่มีพ่อเหมือนกัน"
"เดี๋ยวก่อนนะครับลูก ที่เมื่อกี้นุ่มนิ่มพูดว่า...น้องของหนู หมายความว่าคุณแม่ของนุ่มนิ่มกำลังท้องใช่ไหมครับ" พอได้ยินเช่นนั้นเขายิ่งมั่นใจว่าตัวเองกำลังจะมีลูกคนที่สองกับปานจันทร์ และเขาจะไม่มีทางยอมให้ภรรยากับลูกต้องลำบากเหมือนตอนที่เธอท้องลูกคนแรก เพราะว่าตอนนั้นเขาไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเธอตั้งครรภ์
...เขากำลังจะได้เป็นคุณพ่อลูกสอง!
"ฉันไม่ได้ท้อง เชิญคุณกลับไปเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว" ปานจันทร์มาถึงก็คว้าแขนของลูกสาวให้อยู่ห่างจากพศกร แถมยังไล่ตะเพิดเขากลับไปอย่างไม่คิดที่จะสนใจความรู้สึก
-----
ยังไม่สิ้นกลิ่นรัก เป็นนิยายแนวโรแมนติกดราม่า ทดลองอ่านตัวอย่างดูก่อนได้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
เฟซบุ๊ก ดีแลน รัศมีมาศ พิมลมาศ