อยากได้ปู่(รหัส)

‘ไม่มี แค่อยากคุยด้วย’

‘เพื่อนมันเอาแต่คุยกับแฟน แต่ดาวเหนือไม่มีเลยเบื่อๆ’

นี่เป็นการอ้างเหตุผลพร้อมบอกกรายๆ ว่า กูโสด แบบชัดเจนมาก ตอบเสร็จเธอก็เก็บโทรศัพท์นั่งเรียน พอพักครึ่งก็เอาขึ้นมาดูแต่ก็ยังเงียบ จนเธอเลิกเรียนแล้วไปนั่งกินข้าวกลางวันถึงมีข้อความตอบกลับมา

‘ไปคุยกับเพื่อนคนอื่นก็ได้ป้ะ’

เธอยิ้มแล้วรีบกดตอบด้วยความตื่นเต้น

‘ไม่มี มีเพื่อนสนิทคนดียว’ อันนี้เธอไม่ได้โกหกนะ ที่เหลือคือเพื่อนไม่สนิทแถมยังไม่ได้อยู่หอพักเดียวกันอีก

คราวนี้เขาตอบกลับมาทันที ‘หาแฟน จบ’

‘หาอยู่แต่ไม่รู้จะได้ป่าว’

‘อ่อย?’

“เชี่ย!หน้าจะบานกว่าจานข้าวละ ใคร? พี่ไต้ฝุ่น?”

เสียงของเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์แล้วยักคิ้วให้

“เออ เค้าถามกูว่าอ่อยหรอ”

“แล้วมึงตอบไปว่าไงล่ะ ค่ะอ่อย อยากได้มากไงงี้ป้ะแบบชัดเจนขั้นสุด”

“ยังไม่ตอบโวย! กุกลัวเค้าหาว่ากูแรด”

เธอเกิดดัดจริตอยากดูดีในสายตาพี่เขาขึ้นมาแต่เพื่อเธอกลับทำหน้าเอือม

“มึงแรดตั้งแต่เอานมไปแนบหลังเค้าแล้วป้ะ ที่มึงเล่าว่าซ้อนรถเขากลับมาอ่ะ”

เธอเล่าเรื่องนั้นให้เพื่อนฟังด้วยนี่นา “เออก็จริง แต่กูกลัวว่าเค้าจะชอบคนเรียบร้อย กูไม่ได้อยากเป็นแค่แฟน กูอยากเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกด้วยอ่ะ”

อิงดาวกระพริบตาปริบๆ มองเพื่อที่เกิดระแวงจิตตกขึ้นมา นี่มันโคตรจริงจังไปป้ะวะ?

ถึงจะคิดแบบนั้นแต่เธอก็ถามไปว่า

“ตกลงจะอ่อยไม่อ่อย?”

“อ่อย!”

“สัด! โยกโย้อยู่ได้มึงอ่ะ!”

ดาวเหนือขำกับคำด่าอย่างไม่จริงจังของเพื่อนแล้วก้มลงกดโทรศัพท์อีกรอบ

เธอไม่ได้ตอบเป็นข้อความแต่ตอบเป็นรูปแบบชัดเจนแจ่มแจ๋วว่าเธอบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเขาว่าอะไร

‘อยากได้ปู่รหัส’

ส่งเสร็จเธอก็วางโทรศัพท์นั่งกินข้าวด้วยความเอร็ดอร่อยแต่ในใจอดที่จะลุ้นกับคำตอบที่จะได้รับไม่ได้ แต่นี่เธอว่าตัวเองก็อ่อยเบาๆ แล้วนะ แค่บอกให้รู้เจตนาไม่ได้จับกดซักหน่อย


*******************