สอนรักลูกสาวท่านประธาน

“ปล่อยเพียเกต์ซะพอล ถ้าไม่อยากให้แม่นี่ตาย!”
พร้อมกับคำว่าตาย ทิราภาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นเฉียบของปลายกระบอกปืนแตะเข้าที่ขมับซ้าย
ดอกเตอร์หนุ่มไม่ถึงสะดุ้ง แต่เห็นชัดว่ากล้ามเนื้อทุกมัดบนร่างกายเขาเหมือนจะบีบตัวเข้าหากันแทบจะเป็นเกลียว
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหันไปพูดกับสาวผมบลอนด์ ซึ่งขณะอยู่บนเรือดูไม่มีพิษสงใดๆ ผิดกับตอนนี้ ลักษณะท่าทางราวกับนางสิงห์ที่ดุร้าย
“อย่ายุ่งกับเธอ คาริซ่า”
“ถ้าไม่อยากให้ยุ่งก็ปล่อยเพียเกต์ซะ แล้วนอกจากแม่นี่จะปลอดภัย ฉันยินดีจะบอกที่คุมขังดอกเตอร์เลห์มันน์”
“ลืมอะไรไปหรือเปล่าคาริซ่า” ภานนท์ยังถามเนิบๆ
“ลืมอะไร?”
แม่สาวผู้เคยดูไร้พิษสงที่ได้กลายเป็นนางสิงห์ร้ายถามห้วนๆ มือถือปืนจ่อขมับทิราภาหย่อนลงนิดหนึ่ง
“นโยบายการปกครองของท่านประธานาธิบดีแห่งสหรัฐนะสิ”
ภานนท์คงตอบด้วยเสียงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
“คุณเป็นอเมริกันชนคนหนึ่งนี่นาคาริซ่า ไม่น่าจะลืม”
ก่อนแม่เสือสาวจะทันอ้าปากถามขณะสายตาเริ่มขุ่นเคืองคิ้วเริ่มขมวด เสียงห้าวมีกังวานก็กล่าวสืบไป
“เราไม่ต่อรองกับผู้ก่อการร้าย คาริซ่า!”
พร้อมกับสิ้นคำราวประกาศ เสียง ‘เปรี้ยง!’ ก็ดังแหวกอากาศขึ้นนัดหนึ่ง
ทิราภาทันเห็นสีหน้างงงันของแม่สาวผมบลอนด์ ก่อนร่างเพรียวระหงจะกองลงกับพื้น
บริเวณขมับที่ปรากฏรอยเจาะของหัวกระสุนนัดมหาภัยเริ่มมีเลือดซึมออกมา

<>


ภานนท์ใช้สองนิ้วแยกกลีบเพื่อควานลิ้นไซ้แทรก
กลิ่นกายสาว น้ำหวานรสทิพย์หลั่งรินให้เขาดื่มดูด สร้างความทรมานแก่เขาไม่น้อยไปกว่าที่เขาทำกับร่างงามละมุน
ทิราภาถึงจุดสิ้นสุดเมื่อลิ้นสากเลียวนรอบปุ่มกระสันและปาดอย่างรวดเร็ว
หล่อนครางดังแหลม กายเกร็งแอ่นค้าง
ภานนท์ขยับตัวยันกายลุกจากท่าหมอบ ลงนั่งกลางหว่างขาอ้ากว้าง
จังหวะตอดขมิบมีน้ำหวานสีใสหลั่งรินแทบจะทำเอาเขาถึงจุดสุดยอด
ไม่ว่าทิราภาจะมีข้อเสียอะไรที่เขาเห็นเป็นเรื่องเล็ก หล่อนก็มีข้อดีที่ผูกมัดรัดรึงใจเขาไว้ได้อย่างอยู่หมัด นั่นก็คือยามตกอยู่ในห้วงอารมณ์สวาทหล่อนปล่อยตัวปล่อยใจเต็มที่
จากสาวจอมเฮี้ยวแสนพยศ กลายเป็นสาวร้อนพร้อมจะเรียนรู้และตอบสนองเพื่อความสุขของเขากับหล่อน
เขาถึงกับสูดปาก หน้าเหย ขณะดันแก่นกายอวบหนาแข็งขึงเข้าในร่องรักคับแน่นและระอุจัด
สะโพกงอนงามแอ่นหยัดราวจะดูดดึงท่อนลำเขาเข้าไปไว้ข้างใน แต่เขาค่อยๆ สอดแทรก ถอนออกแล้วเสียดส่ายเข้าไปใหม่ มากขึ้นกว่าเดิม
ทิริภาร้องครางไม่เป็นส่ำเมื่อสองมือหนาสอดเข้าใต้สะโพกหล่อนในลักษณะจองจำพร้อมกันนั้นคนที่กำลังสร้างความทรมานแก่หล่อนก็กดดันตัวเองจนท่อนลำใหญ่จมมิด