นับจากนี้เวลาเป็นของเรา (Our times)

คนผู้นี้ที่ข้าพเจ้าปรารถนาจะรักตลอดไป ทั้งในยามมีชีวิต หรือแม้แต่ในยามที่ร่างกายแหลกสลายกลายเป็นเพียงฝุ่นผง ทุกภพ ทุกชาติ…

ถ้าหากเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะหยุดโลกใบนี้เอาไว้ หยุดเพื่อไม่ให้มันหมุนโคจรรอบตัวเอง ไม่ให้โคจรรอบดวงอาทิตย์ดวงใหญ่ที่ส่องแสงสว่างไสว เวลาที่เดินไปข้างหน้า... มันจะได้หยุดลงเสียที…

“เจ้ารู้หรือไม่ ข้าอยากได้ยินคำว่ารักจากเจ้ามากที่สุด”

“แต่ไม่รู้ว่าทำไมในตอนนี้ ยิ่งข้าได้ยินมัน ข้าก็ยิ่งเจ็บ”

“เจ็บที่ได้ยินว่าเจ้าบอกรักข้า”

“คงเป็นเพราะว่า...”

“หากมันทำให้เจ้าเจ็บปวด ข้าก็จะไม่พูดมันอีก”

“...”

“จะไม่พูดคำคำนี้”

"..."

“แต่ขอให้ข้าได้พูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย”

“...”

“ขอให้เจ้าได้รู้เอาไว้ ว่าข้านั้นรักเจ้าอย่างสุดหัวใจ”

“...”

“นับจากนี้ เวลาเป็นของเรานะโนอาห์”




หากแม้นไม่อาจหลีกหนีความจริงที่แสนโหดร้ายได้ ถ้าอย่างนั้นแล้ว ก็โปรดจดจำไว้ซึ่งความทรงจำดีๆระหว่างเราเถิดหนา โนอาห์

หัวใจของข้าได้ครอบครองความรักที่มีค่ามากที่สุด แต่เหตุใดโชคชะตาถึงใจร้าย คิดพรากคนผู้นั้นไปจากอ้อมอก...