เลี้ยงต้อน

อารัมภบท

“หลับแล้วเหรอ” ไออุ่นปนร้อนของผิวเนื้อเย็นๆ โน้มเข้ามาใกล้ ผ้าห่มผืนหนาที่คลุมร่างเธออยู่ ค่อยๆ เคลื่อนไหว ร่างสูงเบียดกายลงมา ไอร้อนทั้งหมดจากกายเขาแผ่ซ่านมาตามแผ่นหลังบอบบางที่เริ่มจะเกร็งมากขึ้น
ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียอยู่แถวๆ ติ่งหู ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นวนไปจนทั่วลำคอระหง
คนบ้า..มาหายใจรดต้นคอกันทำไมเนี่ย
“ขวัญเอ๊ยขวัญมานะเด็กน้อย” พูดพร้อมฝังจมูกลงบนแก้มใส จนริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มเข้า...ลมหายใจเธอแทบจะขาดรอนๆ เขาช่างไม่รู้เลยหรือ
แล้วไม่นานนัก...ลมหายใจสม่ำเสมอก็ค่อยๆ ผ่อนเสียงลง คนที่ใช้มือตะกรองกอดเธอเอาไว้อย่างหลวมๆ นั้น แน่นิ่งไปจนคนที่นอนเกร็งอยู่ตั้งนานเริ่มลืมตาขึ้น
แค่นี้เหรอ?
หลับแล้วเหรอ?
ความรู้สึกผิดหวังที่จุดประกายขึ้นในใจ ทำเอากรรัมภาอยากจะตีตัวเองให้ตาย เป็นกุลสตรีหน่อยยัยกานต์!
หญิงสาวพยายามข่มตาตัวเองให้หลับ แต่ก็หลับลงไม่ได้ เลยค่อยๆ หมุนตัวเองพลิกกลับมาเพื่อมองหน้าคนที่นอนตะแคงแนบศีรษะมาไว้ใกล้ๆ เธอแบบห่างไม่ถึงคืบ
ความคมสันของใบหน้ากร้านแดดกร้านลม ช่างดูแข็งแกร่ง...ดวงตาที่ปิดสนิทล้อมกรอบไปด้วยขนตายาวสีเข้ม เข้ากับสีคิ้วที่ระบายเหนือขึ้นไป เรียงตัวดกหนาสม่ำเสมอ
ปลายจมูกโด่งพุ่งแหลมเป็นธรรมชาติ รับกับริมฝีปากหยักที่มีเคราเขียวครึ้มขึ้นประปราย ปุณเกียรติในยามหลับใหลเผยอริมฝีปากน้อยๆ อย่างเป็นธรรมชาติ จนคนแอบมองเผลอเม้มริมฝีปาก
ไฟนอกหน้าต่างทำให้เธอมองเห็นรายละเอียดบนใบหน้าของเขาชัดเจน ชัดเจนเสียจนไม่อยากจะละสายตาไปไหน...
“อื้อ” ลูกกระเดือกบนลำคอแกร่งเคลื่อนไหวเล็กน้อย เมื่อเจ้าของกลืนน้ำลายและส่งเสียงตามประสาคนหลับสนิท แต่ทำเอาคนแอบมองใจสั่นขึ้นมาดื้อๆ
ความซุกซนในจิตใจสาวเต็มวัยที่ผ่านพ้นช่วงอยากรู้อยากลองมาโดยเปล่าประโยชน์ ก็แน่ล่ะ ความซุกซนพวกนั้นก็ไม่เคยจะได้ระบายออกไปบ้างเลย มันทำให้เธอยังรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเขื่อนกักเก็บน้ำที่ใกล้จะแตก แต่ก็ไม่แตกสักที
คิดอะไรบ้าๆ ทะลึ่ง!
กรรัมภาแสดงความเป็นธรรมชาติของมนุษย์ออกมาได้อย่างสมบูรณ์ คิดอย่าง...กระทำอย่าง ไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวใจหรือความรู้สึกตัวเองอย่างตรงไปตรงมา
จะว่าไป...เราก็ไม่เคยมีโอกาสได้มองพี่ปุณใกล้ๆ แบบนี้มาก่อนเลยเนอะ
ดวงตาซุกซนของสาวเต็มวัยเหลือบไปมองท่อนแขนที่พาดมายังลำตัวของตัวเองด้วยความรู้สึกอบอุ่นเอ่อท้น อยากจะสัมผัสวงแขนนั้นแล้วกอดกระชับเข้ากับตัวบ้าง
แต่มันไม่ได้ไง...ถ้าพี่ปุณตื่นขึ้นเพราะเราทำแบบนี้ ความก็แตกสิ!
นั่นแหละ เธอก็เลยได้เพียงหลับตาพริ้มซึมซับความรู้สึกนั้น ราวกับคนลดน้ำหนักที่ต้องนั่งมองหมูกระทะย่างหอมเกรียมๆ ต่อหน้า
เปรียบเทียบซะดูโหยหิวเลยนะ!
เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ ที่หญิงสาวเถียงกับตัวเองไปมา จนผล็อยหลับไป
โดยที่ไม่รู้เลยว่าภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิทนั้น มีการเปิดขึ้นมาลอบสังเกตกิริยาของเธอเป็นระยะ และเก็บความรู้สึกของตัวเองอย่างทรมานเช่นกัน
‘อย่าลืมสิครับว่าเรากำลังต้อนอยู่’
มีเลขาดีมีแต่ได้ชัย...ไม่ได้กล่าวเอาไว้ผิดเลย