หยอกเอิร์น

แววตาคู่นั้นทำให้ผมลืมหายใจไปแล้ว...

“ฉันคิดว่า...บางที...ฉันอาจจะชอบนายแล้วว่ะ นายซบ”

“คุณเอิร์นฮะ”

“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก”
เขารีบดักไว้ก่อน
“ถ้าเป็นเรื่องนั้น...นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม”

ผมเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
อีกไม่กี่ชั่วโมงชีวิตผมอาจจะเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
แต่ว่า...

“แล้วคุณพูดออกมาทำไมล่ะฮะ”

คุณเอิร์นเม้มปากทำเสียอารมณ์นิดหน่อย ก่อนถอนใจออกยาวยืด

“มันระเบิดออกมาน่ะสิ”

ผมรู้คำตอบแล้วว่า...ความรู้สึกนั้นเพิ่งเกิดขึ้นกับเขาไม่นานนี้
แต่ผมกลับยิ้มออกมาได้อย่างเต็มที่ เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหลายวัน
เพราะไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ความรู้สึกนั้นก็เกิดขึ้นกับเขา...

“มันสายไปจริง ๆ เหรอฮะ...”

“อืม...เพราะความรู้สึกของเรา มันจะเกี่ยวพันกับภารกิจไงล่ะ”

นั่นคือเป้าหมายใหญ่ของผมเองนี่ แถมยังเป็นประโยชน์ของเขาด้วยเหมือนกัน
ฉะนั้น...ความรู้สึกของเราควรถูกจัดเอาไว้เป็นฉากหลัง

คนสองคนใกล้ชิดกัน ดังนั้นมันจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้
การเกิดขึ้นของความรักไม่ใช่สิ่งพิเศษหรอก มันเป็นเรื่องธรรมดา
และผมจะทำให้เรื่องธรรมดา...มาทำลายชีวิตของเขาไม่ได้

บางทีความรู้สึกของเราอาจเป็นความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น
สักวันมันอาจพลันหายไป

“เพราะเราเริ่มต้นจากธุรกิจ”

ผมพูด และฝืนยิ้มสุดพลัง แต่ก็ยากเหลือเกิน

คุณเอิร์นหันมองผม นิ่งไปนิดหนึ่งก่อนพยักหน้าตอบ

“อืม...นายเองก็มีสิ่งที่ต้องการ และนายก็เลือกแล้ว”

"คุณอาจจะชอบผม เพราะคุณรู้ว่าผมชอบคุณก็ได้”

คุณเอิร์นขมวดคิ้วเล็กน้อย
แต่เขาก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรออกมา
ผมคิดว่าเขาเองก็ไม่มั่นใจในเรื่องนี้จริง ๆ

“ฉะนั้น...เราอย่าทำให้ความรู้สึกที่แสนมักง่ายพวกนี้...
มาเหนี่ยวรั้งชีวิตของกันและกันเลยนะฮะ”

ผมรู้ว่าคำพูดของผมมันรุนแรงใช่น้อย..
และความรุนแรงนั้นทำให้ตัวผมเองบาดเจ็บกว่าคนฟัง
แต่ว่า...คำพูดของผม เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วล่ะ

“ถ้าคุณทนยุงไหว...”

“หืม?”

“นอนห่มผ้า...ดูดาวกับผม...แค่คืนนี้คืนเดียวก็พอฮะ”