บัง

ปลายนิ้วอ่อนนุ่มแตะไล้แก้มหนุ่มด้วยความทะนุถนอม ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าก้มลงไปหอมมันเบาๆ
“เราขอโทษนะที่ไปชอบเธอ เรามันเป็นเพื่อนที่ไม่ดี”
เมื่อได้ถ่ายทอดคำพูดที่ค้างคาใจมาโดยตลอดออกไปแล้ว ชลชฎาก็ขโมยหอมแก้มเขาอีกครั้ง

“แต่สาบานได้ เราไม่เคยต้องการอะไรจากเธอเลยนะวรัท ไม่ว่าจะเป็นตัวเธอหรือใจเธอ...ถ้าไข่มุกไม่ดูออกแล้วไม่ไปบอกเธอวันนั้น เธอจะไม่มีวันรู้เด็ดขาดว่าเรารู้สึกยังไงกับเธอ เราไม่เคยคิดจะบอกเธอให้เธอต้องไม่สบายใจเลยนะ...เราขอโทษจริงๆ เราไม่น่าเหลวไหลปล่อยให้ตัวเองรู้สึกแบบนั้นกับเธอเลย”

หญิงสาวไล้สันจมูกของเขาด้วยข้างนิ้วชี้ แล้วลูบหางตาเขาข้างหนึ่งอย่างอ่อนโยน และเลยขึ้นไปลูบเส้นผมดกดำด้วยความอาลัยอาวรณ์
“นอนหลับฝันดีนะวรัท”

ก็ว่าจะตัดอกตัดใจลุกออกห่างเรือนร่างสูงเพรียวในทันที แต่อนิจจาพอเหลือบไปเห็นเรียวปากหยักสีชมพูระเรื่อ กิเลสเจ้ากรรมก็ดันร่ำร้องขอสัมผัสมันเป็นที่ระลึกอีกสักครั้ง
ริมฝีปากของชลชฎาจึงประทับแนบกับริมฝีปากของเจ้าชายนิทราอย่างนุ่มนวล