ท่านแม่ทัพ ท่านคือมารดาของลูกข้า

หลี่จือเหยาแม่ทัพของแคว้นเยว่ที่พึ่งชนะศึกกลับมาจากชายแดน กำลังเดินเที่ยวตลาดที่เมืองเหอเป่ยกับคนสนิท อยู่ๆก็มีหมั่นโถสองก้อน ไม่รู้วิ่งมาแต่ทิศทางใด เรียกนางว่าท่านแม่ อีกทั้งยังวิ่งเข้ากอดนาง นางถึงกับหน้าเหวอ 

"ทานแม่ ฮือ ท่านแม่"คนสนิทที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างพากันอมยิ้มกับท่าทางของนาง อีกทั้งยังเอ่ยล้อเลียนนางอีกด้วย

"นี่ท่านแม่ทัพ ท่านไปมีหลานให้พวกข้าตั้งแต่ตอนไหน เหตุใดพวกข้าไม่รู้เรื่อง"

"เด็กสองคนนี่ไม่ใช่ลูกข้า"

"แต่ก็เห็นอยู่ว่าเจ้าก้อนแป้งทั้งสองเรียกท่านว่าท่านแม่"

"ข้าบอกแล้วอย่างไรเล่าว่าไม่ใช่"ลี่จือเหยามองหมั่นโถทั้งสองก้อนที่เอาแต่กอดนางแล้วร้องไห้ไปด้วย

"เจ้าหนูน้อย ข้าไม่ใช่ท่านแม่ของพวกเจ้า"

"ใช่ ท่านคือท่านแม่"

"ข้าบอกว่าไม่ใช่อย่างไรเล่า"

"ใช่ ท่านคือท่านแม่ ฮือๆท่านแม่"หลี่จือเหยาถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ นางในเวลานี้รู้สึกปวดหัวยิ่งนัก วางแผนการรบยังไม่ปวดหัวเท่ากับเรื่องที่นางเจอในตอนนี้ ว่าแต่พ่อแม่ของเด็กอยู่ที่ใด เหตุใดถึงได้ปล่อยบุตรให้อยู่เพียงลำพังเช่นนี้

"อิงอิง ในที่สุดเจ้าก็กลับมาหาข้ากับลูก"

ใครชื่อ อิงอิง คงไม่ได้หมายถึงนางหรอกนะ