ราคีในคืนเถื่อน

ไตรภาคเกือบลืมเรื่องราวที่ทำร้ายจิตใจเขาเมื่อสองปีก่อนไปแล้ว ถ้าใครคนหนึ่งไม่ปรากฏตัวขึ้น ปราณวาด ผู้หญิงเลวทรามต่ำช้า หล่อนทำให้เขาต้องสูญเสียน้องชายไปอย่างไม่มีวันหวนคืน แล้วนี่ หล่อนกล้าดียังไงถึงมาสมัครงานบริษัทของเขาหลังทำระยำตำบอนเอาไว้ แต่ก็ดี ลองถ้าเสนอหน้ามาแบบนี้นั่นก็หมายความว่า หล่อนพร้อมแล้ว ที่จะรับโทษทัณฑ์จากซาตานร้ายอย่างเขา

คำโปรย

“คุณจะด่าผมยังไงก็ได้ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง และจะไม่ขอแก้ตัวอะไรด้วย แค่อยากให้คุณรู้และได้ยินจากปากว่าผมเสียใจจริงๆ ”
ประโยคนั้นเรียกให้น้ำตาของคนฟังไหลออกมาทันที ไม่อาจทนกักกลั้นเอาไว้ได้อีกแล้ว
“ความเสียใจของคุณจะดีกว่านี้ หากมันทำให้ยัยวาดฟื้นขึ้นมาได้ ” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะกล่าวต่อเสียงสั่นราวกับอัดอั้นมานานกับเรื่องนี้ “แต่เพราะความเป็นจริงมันไม่เป็นเช่นนั้นฉันเลยไม่สามารถให้อภัยให้พวกคุณได้”
“ผมเข้าใจ”
“คุณจะไม่ถามฉันหน่อยหรือคะ ว่าฉันพาตัวเองผ่านเรื่องร้ายๆ แบบนั้นมาได้ยังไง กว่าที่ฉันจะกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติได้... คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายเหรอ จะบอกให้ มันไม่ง่ายเลย แต่ฉันก็พยายามทำ ทำใจทุกๆ วัน เพื่อจะอยู่ให้ได้บนโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้ แต่ฉันโชคไม่ดีเองที่ไปเจอคุณ” ปราณทิพย์ฝืนพูดด้วยน้ำเสียงขาดหายเป็นช่วงๆ ก่อนจะเบือนหนีไปทางอื่นไม่อยากเห็นหน้าเขา ระหว่างนั้นก็พยายามดึงมือทั้งสองข้างของตัวเองกลับคืนแต่ก็ไม่สำเร็จ
“มันก็ไม่ทั้งหมดหรอกนะ” เขาหมายถึงเรื่องที่เธอบอกในตอนท้ายเมื่อครู่
“แต่มันทั้งหมดของฉัน! คุณลองมาสูญเสียดูมั่งมั้ยจะได้รู้ว่ามันเป็นไง” หญิงสาวตวาดกลับเสียงลอดไรฟัน หลังได้ยินเขาพูดแบบนั้น