สมบัตกลางป่าช้า

“ไอ้รุ่ง เอ็งไปด้วยช่วยกันขุด ข้าสองคนขุดไม่ทันสว่างหรอก มีสามคนจะได้เปลี่ยนกัน เดี๋ยวข้าไปซื้อเหล้ามากินรอเวลา พวกเอ็งอย่าไปไหนกันล่ะ”
เจ้าต้นพูดขึ้นมา ทำเจ้ารุ่งที่ขยับจะขอกลับบ้านชะงักทันทีก่อนพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ พร้อมกับเสียงหมาหอนในวัดแว่วมาไม่ขาดระยะ เขาหันมองหน้าเจ้าน้อยที่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร ตาเจ้าน้อยมองเจ้าต้นที่เดินไปตามทาง และทำท่าจะขยับตาม แต่พอนึกถึงเหล้าขวดใหม่ เลยจำใจรออยู่ในบ้านตามที่เจ้าต้นบอก ทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะทั้งสองคน
เวลาล่วงไปค่อนคืน ทั้งสามเดินออกจากบ้านพร้อมกับถือจอบเสียมและเครื่องมือที่ต้องใช้ติดตัวไป เจ้ารุ่งปากสั่นฟันกระทบกัน กึก กึก ตลอดเวลาท่ามกลางความหนาวเย็น ซึ่งน่าจะเป็นเพราะความปอดแหกด้วย เพราะเหล้าขาวสองขวดที่หมดไปครั้งหลังนี้ไม่ทำให้รู้สึกเมาสักนิดเลย