วิวาห์ร้าย

“อะ อะ..อะไรนะคะ คุณอิฐมาสู่ขอพริ้มอย่างนั้นหรือคะ” เดือนพราวน้ำเสียงสั่นเครือ มองชายตรงหน้า ที่เธอหวังว่าจะได้เป็นเจ้าสาวของเขา หญิงสาวน้ำตาคลอ จนพันตาต้องจับแขนเดือนพราวไว้

“นี่มันอะไรกันคะ คุณอิฐในเมื่อคุณคบหาอยู่กับยายเดือน แล้วคุณจะมาสู่ขอพริ้มพราวได้อย่างไร”

“ผมต้องรับผิดชอบคุณพริ้มพราว เพราะผมกับเธอมีอะไรกันแล้ว เมื่อคืนเธอก็ไปค้างที่คอนโดกับผม”

.................................................................

“แกไปยั่วเขาใช่ไหม ทำไมแกถึงทำกับพี่ได้ น้องชั่ว แกไปนอนกับเขามากี่ครั้งแล้ว”

“พี่เดือน เกิดอะไรขึ้นทำไมต้องตบพริ้มด้วย”

“นี่ใช่ไหม ผลงานของแกยายพริ้ม ทำไมถึงทำกับพี่ได้ แกนอนกับเขามาตั้งนานแล้วใช่ไหม”

.........................................................

“มันคือแผนของคุณทั้งหมด”

“ผมบอกแล้ว ว่าคุณจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต แล้วถ้าไปถึงงานห้ามบีบน้ำตาแบบนี้อีก รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“คนเลว”
“นี่แค่ เริ่มต้น” อิฐการเหมือนหมาป่าจริงๆ เขาเก็บความแค้นไว้ขนาดนี้เลยหรือ ทั้งที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตำรวจก็บอกแล้วว่าคืออุบัติเหตุ พริ้มพราวมองหน้าเขามันยากจริงๆที่จะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น ในเมื่อเขายังคิดว่าเธอคือต้นเหตุ พริ้มพราวยอมลุกขึ้นไปเก็บของตามที่เขาสั่ง เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะต่อต้านคนอย่างเขา