พิศาลเทวา

มือหนาของราชนิกุลลูกครึ่งยุโรปกำโทรศัพท์บ้านไว้ในมือก่อนหมุนแป้นตามตัวเลขที่ใครบางคนให้ไว้ก่อนจากกันในเย็นวันนั้น วันที่หัวใจร่ำร้องหาฤกษ์แต่งงาน
รอสายเพียงครู่เสียงอ่อนนุ่มที่คุ้นเคยก็ตอบรับมาตามสาย
“สวัสดีครับ เทวาพูดครับ” หัวใจพี่นั้นละลายจนมองไม่เห็นว่ารูปทรงเดิมนั้นเป็นเช่นไรยามยินเสียงน้องลอยมาตามสาย
พลิศสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนแย้มริมฝีปากเอ่ยไป “สวัสดีครับน้องทิว พี่พลิศเองนะครับ”
“โอ๊ะ! พี่พลิศ เรากำลังนึกถึงอยู่พอดีเลย” ปลายสายส่งเสียงดีใจ หากอยู่ต่อหน้านายพลิศคนนี้คงได้เห็นรอยยิ้มแจ่มจ้าของน้องเป็นแน่
“ครับ?”
“เราน่ะ อยากชวนพี่พลิศไปทานสเต็กมาก ๆ เลย แต่ช่วงที่ผ่านมาเราติดสอบนักศึกษา” ปลายสายเล่าเสียงเล็กเสียงน้อยจนหนุ่มวัยสามสิบแปดเผลอยิ้มออกมา
“พี่เองก็เหมือนกัน ยุ่งกับวิจัยไตรมาสสุดท้ายจนไม่ได้ออกจากสถาบันเลย” ไม่ได้ออกชนิดที่ว่าร้านหมูปิ้งก็ไม่ได้ไป
“แล้วตอนนี้เรารบกวนพี่หรือเปล่าครับ” เสียงปลายสายอ่อนลงคล้ายไม่มั่นใจ
“พี่ต่างหากที่ต้องถามคำถามนั้น พี่โทรไปรบกวนน้องหรือเปล่าครับ”
“ไม่เลย เราตรวจข้อสอบเสร็จแล้ว เหลือแค่ส่งเอกสารพรุ่งนี้แล้ว” คนน้องปฏิเสธเร็วรี่จนพลิศหัวเราะในลำคอด้วยเอ็นดู
“หรือ? พี่ก็เสร็จงานแล้วเหมือนกัน”
...
“เย็นนี้ไปทานสเต็กกันไหมครับ พี่ไปรับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามออกไปด้วยโทนเสียงนุ่มนวลอย่างที่คุยกับคนน้องมาตลอด
“พี่พลิศจะพาเราไปจริงหรือ? ไม่โกหกเรานะ” ฟังดูตื่นเต้นดี ดูเหมือนว่าเทวาจะน่ารักกว่าที่คิด
“ไม่โกหกครับ ตกลงหรือเปล่าเอ่ย” พลิศทิ้งสะโพกลงที่ขอบโต๊ะวางเครื่องโทรศัพท์ ใช้มือที่ว่างเว้นเท้าเอาไว้เล็กน้อย

///////////////////////////////////////////////
โหลดตัวอย่างเพื่อทดลองอ่านก่อนกดซื้อนะคะ
ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ ^-^
รัก' เลิฟ เลิฟ
... silky silky
/เศษจันทร์เสี้ยวฝัน