ดาวประกายรัก

ริอ่านจะเลือกเดินบนถนนสายแฟชั่น
คุณก็ต้องกล้าเผชิญกับทุกการฟาดฟัน การหักหลัง ความลับ ความสูญเสีย
รวมไปถึง 'ความรัก' ที่แม้จะต้องแลกมาด้วยน้ำตา
.
'กิ่งดาว' นักเขียนสายแฟชั่นอนาคตไกล มือวางอันดับหนึ่งของนิตยสารเดอะ รันเวย์ ผู้มาพร้อมกับความฉลาด และความสวยที่ใครๆ ก็ต้องยอมท แต่ทว่าความสวย ความฉลาด และการเป็น 'ลูกรัก' ก็ไม่ได้ทำให้การงานราบรื่น กลับต้องเจอเรื่องราวชวนให้ปวดหัว เมื่อต้องมาเจอ 'นาวา' ช่างภาพหนุ่มสุดหล่อดีกรีนักเรียนนอก หลานชายแท้ๆ ของผู้บริหารสูงสุด ถูกเรียกตัวกลับมาเพื่อเตรียมเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารคนต่อไป

แต่ทว่าความไม้เบื่อไม้เมาของทั้งคู่ ก็ต้องมีเหตุให้จับมือร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคมากมายในวงการนี้ที่ทุกคนล้วนถือมีดเตรียมแทงกันและกันเต็มไปหมด พร้อมๆ กับการค้นหาความจริงและปูมหลังบางอย่างของนาวาที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนด้วย รวมถึงเรื่องของ 'หัวใจ' เมื่อมีคนรัก ก็ต้องมีคนเจ็บเป็นเรื่องธรรมดา
.
.
.
ขอส่งบทเลิฟซีนเบาๆ มาให้ลองอ่านกันนะคะ
.
กิ่งดาวพยายามติดต่อนาวาตั้งแต่บ่ายจนกระทั่งมืดเขาก็ไม่ยอมรับสายจึงตัดสินใจโทรศัพท์หานทีก็ได้ความว่านาวาไปที่เพ้นท์เฮ้าส์ พอนทีถามว่ามีเรื่องอะไร ก็ได้แต่บ่ายเบี่ยงว่ามีธุระเรื่องงาน จากนั้นกิ่งดาวก็รีบขับรถไปหานาวาที่เพ้นท์เฮ้าส์เพื่อจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เขาเข้าใจ แต่พอกดกริ่งหน้าประตูห้องก็ไม่มีใครออกมาเปิด หญิงสาวทำท่าจะเดินกลับก็เห็นนาวากำลังเดินมาพอดี เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นกิ่งดาวยืนอยู่ก็เดินต่ออย่างไม่สนใจ


“คุณ…คือ…ฉัน”


“มาทำไม” น้ำเสียงเจืออารมณ์ขุ่นเคืองเอ่ยถาม มือหนารูดคีย์การ์ดเข้าห้องไปด้วย


“คือ...ฉัน” 


“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว” นาวาเปิดประตูเข้าห้องไปทันทีโดยไม่สนใจกิ่งดาวเลยแม้แต่น้อย
 ประตูห้องปิดใส่หน้า ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก เธอไม่ชอบอาการเมินเฉยของเขาแบบนี้เลย แต่ถ้าเขาบอกไม่มีอะไรจะพูด เธอก็ควรกลับบ้านได้แล้ว ขณะที่นาวาก็ยืนอยู่หน้าประตูห้องอยู่ด้วยความอึดอัดใจ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูอีกครั้ง กิ่งดาวหันกลับมามอง ทันใดนั้นมือหนาก็ฉุดร่างบางเข้ามาในห้องและปิดประตูลงทันที
 เขาดันเธอจนแผ่นหลังติดผนัง แรงบีบที่ต้นแขนทำให้รู้สึกเจ็บจนต้องบอกให้เขาปล่อย


“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ”


“มีอะไรจะอธิบายละ” เขาถามด้วยความโกรธ


“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมีแผนแบบนี้ ฉันไปก็เพราะว่าฉันขอแลกเปลี่ยนไม่ให้เขามีเรื่องทะเลาะกับคุณตอนถ่ายแบบเมื่อวานนี้”


“แค่นี้?” คิ้วหนาเลิกสูง


“ส่วนเรื่องรูป ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่ขอให้เขาถ่ายให้กับน้องหมา แล้วเขาก็ขอมาถ่ายด้วย ฉันเห็นรูปและข้อความที่เขาส่งให้คุณแล้วนะ”


“ชอบไหมละ พ่อแม่ลูกน่ะ” นัยน์ตาแข็งกร้าวจ้องมอง


“คุณจะบ้าหรือไง ฉันไม่ได้คิดกับเขาแบบนั้นสักหน่อย รู้ไว้ด้วยว่าฉันไม่เต็มใจสักนิด แล้วก็ยิ่งรู้สึกผิดมากที่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ฉันขอ…”


ยังไม่ทันที่กิ่งดาวจะได้พูดต่อ นาวาก็ฉกเรียวปากสวยตรงหน้าไว้ทันที เขาไม่อยากจะฟังเธออธิบายและพูดถึงภีมากรอีก กิ่งดาวหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ เขาจูบเรียวปากสวยด้วยความเสน่หาพลางดันเอวบางให้เข้ามาใกล้พร้อมถ่ายทอดความรู้สึกที่เขามีต่อเธอจนหมดทั้งโกรธ หึง และรัก กิ่งดาวแทบจะตั้งสติไม่อยู่ ความตื่นเต้นตกใจทำให้เธอเกิดอาการตัวสั่นเทาได้แต่เกาะบ่าของเขาไว้อย่างนั้น และจูบตอบด้วยความรู้สึกเดียวกัน พร้อมปล่อยใจล่องลอยไปกับความรู้สึกวูบไหว กระทั่งริมฝีปากหนาค่อยๆ ถอนออก แล้วจุมพิตหน้าผากมนอีกครั้ง


“จำไว้นะกิ่งดาว ห้ามไปไหนกับภีมากรอีก” เขาสบตากลมโตอย่างจริงจัง ทว่าอ่อนโยนลงกว่าเมื่อครู่


“ที่คุณทำแปลว่าอะไร” 


“ผมชอบคุณ”
.
.
.
.
ฝากเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยนะคะ