มนต์อาลัมพายน์

ย้อนกับไปในสมัยพุทธกาลที่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ณ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา เมืองพุทธคยา ประเทศอินเดีย ก่อนพุทธสมัยที่พระพุทธเจ้ายังมีพระชนม์อยู่ มีพญานาคตนหนึ่งมีนามว่า พญามุจลินท์นาคราช ได้เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธเจ้า จึงได้แผ่พังพานป้องพระพุทธเจ้าเป็นเวลานานถึง 7 วัน เมื่อฝนหยุดตก พญานาคก็เริ่มคลายขนดจำแลงกายเป็นมานพหนุ่มรูปงาม โฉมหมดจด ผิวพรรณผ่องใสดุจทองทา เข้าไปถวายอัญชลีต่อหน้าพระพักตร์พระพุทธเจ้า

“ข้าพระพุทธเจ้าของประณมกรถวายอัญชลีกราบบังคมแทบฝ่าพระบาทพระพุทธองค์ ต่อจากนี้ข้าพระพุทธเจ้าจะประพฤติปฏิบัติ หมั่นบำเพ็ญเพียรตั้งต้นอยู่ในศีลในธรรมสืบต่อไปพระพุทธเจ้าข้า”พญามุจลินท์นคราชก้มลงกราบแทบฝ่าพระบาทของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

“ธรรมก็ดีวินัยก็ดีอันใดที่เราคิดว่าเราสามารถถือครองตนได้ก็ดี ขอเพียงแค่ตั้งมั่นในศีลในธรรมก็พอ”พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเปล่งอุทานวาจาออกมาก่อนที่จะปิดเปลือกตาลงทั้งสองข้างลงตามเดิม

จากนั้นร่างมานพหนุ่มรูปงาม โฉมหมดจด ผิวพรรณผ่องใสดุจทองทา ก็กลายเป็นร่างพญานาค รูปสัณฐานใหญ่โต มีพระเศียร ปล้องพระนาภี และเกล็ดเป็นสีทอง สามารถแผ่เศียรได้ถึง 7 เศียร ต่อหน้า ณ เบื้องพระพักตร์พระพุทธเจ้า ก่อนที่จะกราบบังคมทูลลาเสด็จไปบำเพ็ญเพียรภาวนา เพื่อมุ่งที่จะละซึ่งทางโลก พร้อมทั้งถือครองพรหมจรรย์บำเพ็ญพรต ให้หลุดพ้นภูมินาคะดิรัจฉาน เพื่อที่จะได้ไปจุติเป็นเทพนาคราชชั้นพรหม ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีเพศ มุ่งจำศีลภาวนาที่ใต้สระโบกขรณีต่อไป

ด้วยบารมีที่สูงส่งและการมุ่งมั่นเข้าญาณสมาธิ บำเพ็ญตบะอย่างสม่ำเสมอ ทำให้องค์มุจลินท์นาคราชทรงครอบครองดวงแก้วมณีนาคาไว้ถึง 7 ดวง สามารถควบคุมฟ้าสั่งฝนได้ดั่งฤทัยสมปรารถนา และด้วยอำนาจบารมีที่สูงส่ง ส่งผลให้องค์มุจลินท์มีพระเนตรสีฟ้า มีอิทธิฤทธิ์สามารถสะกดศัตรูใดๆ ด้วยมนตราพญานาคเพียงแต่เพ่งมอง อีกทั้งพระองค์สามารถจำแลงแปลงกายเป็นอะไรก็ได้ตามใจนึก และยังสามารถพ่นพิษที่มีฤทธานุภาพรุนแรงถ้าเกิดต้องกายผู้ใดแล้ว ร่างกายผู้นั้นก็จะสลายไปพลันพริบตา ไม่เกรงกลัวแม้มนต์อาลัมพายน์ (มนตราของพญาครุฑที่ใช้ปราบพญานาค)