โหดหรรษา

ในยามที่ท้อแท้สิ้นหวัง ไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ไม่ว่าจะมีสาเหตุมาจากเรื่องอะไรก็ตาม ... จะด้วยสุขภาพจิตที่ไม่ดี สุขภาพกายที่ย่ำแย่ พ่ายแพ้ด้านการเงิน การงาน การเรียน หรือความรัก จะเชี่ยห่าเหวอะไรก็ช่างแม่ง เพราะจะด้วยเหตุอะไร จะหนักหนาหรือเบาบางเพียงใดก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับว่าวินาทีในห้วงแห่งความคิด ณ ขณะนั้น พวกเขาเหล่านั้นยังคงต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปหรือไม่

การฆ่าตัวตายจึงมักเป็นทางเลือกของผู้ที่ไม่ต้องการมีชีวิตอีกต่อไป เพราะพวกเขามองเห็นว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วในการยุติบทบาทสมมติที่สุดแสนจะเส็งเคร็งบนโลกที่มีแต่ความสวยงามใบนี้

เพราะทำดีเท่าใดก็ไม่เคยจะได้ดี ไม่เหมือนพวกที่ทำตัวเชี่ยๆ เลียไข่เลียไหเก่ง ที่ได้ดิบได้ดี ... เชี่ยห่าเวรกรรมอะไรของกูวะ ถึงต้องมาอยู่ในสังคมอันบิดเบี้ยวเช่นนี้

... ช่วงเวลายามเย็นของยามนี้ ผมกำลังชั่งใจว่าจะกระโดดลงจากสะพานข้ามแม่น้ำด้วยท่วงท่าไหนดี ... เอาหัวปักลงกับผิวน้ำหรือว่าจะเอาแผ่นหลังกระแทกลงไปดี ... อย่างไหนจะตายเร็วตายช้ากว่ากัน ถ้าหัวปัก คอจะหักทันทีเลยหรือไม่ ก่อนจะจมดิ่งหายลงไปในห้วงธาราน้ำลึก หรือถ้าแผ่นหลังกระแทก ไตจะแตก ตายไวใช่ไหม คงไม่น่าจะทรมานเท่าใดนัก ไม่อยากจะทรมานก่อนตายเลยจริงๆ ที่เป็นอยู่จนถึงทุกวันนี้ก็ทรมานกายทรมานใจมากพอแล้ว แต่แล้วจู่ๆ ก็มีผู้ชายผมสีขาวเคราสีขาวคนหนึ่งในชุดสีดำสนิทมาหยุดยืนอยู่ตรงข้างตัวพร้อมกับมองมา

"คิดจะฆ่าตัวตายหรือ" คำถามจากปากของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์
"ใช่" ผมก็ตอบออกไปตามที่คิด แต่ชายสูงวัยคนนี้กลับพูดลอยๆ ขึ้นมาโดยไม่มองหน้าผม ไปมัวมองท้องฟ้าสลับกับท้องน้ำ "ชีวิตที่ไร้ค่า ถึงตายไปก็ไม่ได้มีใครใส่ใจ"
"ก็ไม่ได้หวังให้ใครมาใส่ใจ" ผมสวนกลับคำพูดในทันควัน

ชายชรามีสีหน้าไม่ยี่หระขณะล้วงมือเหี่ยวย่นเข้าไปภายในเสื้อเชิ้ตสีดำที่ยับย่น ก่อนจะยื่นภาพถ่ายใบหนึ่งให้ผมดู น่าจะเป็นภาพของตัวเขาเองตอนช่วงวัยกลางคน เพราะหน้าตาละม้ายคล้ายกันมาก "มองดูสิ"

คิ้วของผมที่ขมวดอยู่คลายออก แล้วเลิกขึ้นสูง คำถามตามออกไป "ให้ผมดูเพื่อ?"

"ตายไปก็ไม่ได้มีใครใส่ใจ ... เหมือนกับผม ... รับไปสิ" เขาพูดลอยๆ พร้อมกับยื่นภาพถ่ายใบนี้มาให้
ผมนึกฉงนสงสัยในคำพูดที่ว่า ตายไปก็ไม่ได้มีใครใส่ใจ เหมือนกับผม ... ชายชราคนนี้เป็นใคร ยังเป็นคนใช่หรือไม่ หรือว่าเป็นอะไรที่ไม่ใช่คน

จริงๆ แล้วผมไม่เชื่อหรอกนะเรื่องผีสางเรื่องวิญญาณ ไม่เชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด และไม่เชื่อในเรื่องของพระเจ้าด้วย ผมเชื่อแค่เรื่องการทำดี ก็ควรจะต้องได้ดี แต่ทุกๆ วันที่ผ่านมานั้นกลับไม่ใช่เลย เพราะว่าผมพยายามทำดีที่สุดแล้ว แต่กลับไม่เคยได้ดี

"รับไปสิ" เสียงแห้งๆ กับแววตาขุ่นมัวไม่สดใส นิ้วมือของผมยื่นออกไปรับ แต่กลับสัมผัสภาพถ่ายใบนี้ไม่ได้

...