FIRST KISS จูบแรก

"ซีแนน" เสียจูบแรกไปด้วยอุบัติเหตุ แต่ผู้ชายที่ได้จูบแรกของเธอไปกลับเป็นหนุ่มฮ๊อตของมหลัยฯอย่าง "เอสตัน" ชีวิตของเธอเริ่มวุ่นวายแถมยังโดนเขาเรียกร้องอีกว่า "เธอเป็นคนจูบฉันยังไงก็ต้องรับผิดชอบ"

ตัวอย่าง
นามิ”
“หึ” ยัยนามิที่กำลังนั่งดูดชาเขียวอยู่หันมามองฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน ตอนนี้ต้องจัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้เร็วที่สุดเพราะรู้สึกว่ามีคนจ้องและตามฉันตลอดเวลา
“แกว่าฉันเข้าไปคุยกับนายเอสตันอะไรนั่นวันนี้เลยดีไหม” ฉันปรึกษาเพื่อนเพราะอีกใจฉันก็ไม่อยากจะไปสักเท่าไหร่เพราะอะไรนั่นเหรอ เพราะว่าแฟนคลับนายนั่นตามติดตัวเขาอย่างกับเงาไงล่ะ
“ก็ดีนะ เพราะยังไงแกก็ต้องเข้าไปหาพี่แอสตันอยู่แล้ว อย่าลืมสิว่าแกไม่มีทางเลือกทางอื่น” สาบานว่านี่คือคำแนะนำของเพื่อนฉัน ฉันอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากใส่ยัยนามิที่กำลังยิ้มล้อเลียนฉัน
“ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย!! คนมีตั้งเยอะแยะดันไปจูบนายนั่นได้” ฉันก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะหินอ่อนเมื่อนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้าที่ผ่านมาจนทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“มันเป็นพรหมลิขิตมั้ง”
“ฉันว่ากรรมลิขิตมากกว่า” ฉันเงยหน้ามาตอบยัยนามิที่กำลังหยอกล้อฉันทันที
“แกๆ พี่เอสตันกำลังมาทางนี้ เดินมากับเพื่อนแค่สองคนด้วย” ยัยนามิเขย่าแขนฉันที่กำลังก้มหน้ามองมือถือ เพราะว่าฉันกำลังตามเพจแฟนคลับของนายเอสตันฉันถึงรู้ว่าคนทำเพจนี้ตามติดเขาทุกฝีก้าวชนิดที่ว่าอยู่ไหนรู้หมด ไม่ต้องตามสืบเลยทีเดียว ไม่เรียนกันหรือยังไงยัยพวกนี้
“ไหนล่ะ?” ฉันมองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับนายเอสตันที่กำลังเดินมากับเพื่อนเขาสองคน ซึ่งก็หน้าตาดีไม่ต่างจากเขาเลยสักนิด ต่างก็ตรงที่นายเอสตันหน้านิ่งส่วนเพื่อนเขายิ้มตลอดเวลาที่คุยกัน
“นั่นไง รีบไปเถอะ” ยัยนามิดึงฉันลุกขึ้นแล้วดึงฉันเดินไปทำให้ฉันต้องรีบคว้ากระเป๋าแทบไม่ทัน
“ทำไมเราต้องรีบขนาดนี้ด้วยนามิ!!” ฉันบ่นแต่ก็วิ่งตามแรงดึงของยัยนามิอยู่ดี
“ช้าไม่ได้ เดี๋ยวยัยแฟนคลับพวกนั้นมาแกไม่ได้คุยกับพี่เอสตันแน่ๆ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” ฉันและยัยนามิวิ่งมาหยุดตรงหน้าผู้ชายสองคนด้วยท่าทางที่เรียกว่าหอบสุดๆ ไปเลย นี่ขนาดไม่ไกลมากนะ ฉันต้องกลับตัวกลับใจไปออกกำลังกายแล้วแหละแต่หลังจากนี้ก่อนนะ ^_^
“หึ” เพื่อนของนายเอสตันเอียงคอมองเราสองคนอย่างงงๆ ที่อยู่ๆ ฉันและยัยนามิก็วิ่งมาขวางทางพวกเขาแบบนี้ ต่างจากนายเอสตันที่กำลังจ้องฉันเพราะฉันเผลอไปมองเขาทำให้ฉันต้องรีบหลบตาทันที คนบ้าอะไรยิ่งอยู่ใกล้ๆ ออร่ายิ่งมากขึ้นจนฉันแสบตาหมดแล้ว
“คือเพื่อนหนูมีเรื่องอยากคุยกับพี่เอสตันค่ะ” ยัยนามิปล่อยมือฉันพร้อมกับพูดออกไป ส่วนฉันอึ้งไปเลยที่เพื่อนรัก (กัดฟันพูด) ของฉันพูดออกมาแบบไม่ให้ฉันได้ตั้งตัว
“เดี๋ยวนะ น้องคนนี้คนที่เป็นข่าวกับแกนิ” ฉันหันไปตามเสียงของเพื่อนนายเอสตันที่เดินเข้ามามองหน้าฉันใกล้ๆ
“อืม” นายเอสตันตอบเพื่อนเขาพร้อมกับเดินมาตรงหน้าฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนฉันที่เงยหน้าขึ้นตกใจรีบถอยหลังหนีทันที
“อ๊ะ!!” เพราะฉันถอยเร็วเกินไปจนทำให้สะดุดเข้ากับรากไม้ที่โผล่เหนือพื้นดินขึ้นมาจนเกือบล้มแต่ลำแขนแกร่งของใครบางคนก็คว้าเอวเอาไว้เสียก่อน
“หมับ!!”
แรงกระชากทำให้ใบหน้าของฉันซบลงบนแผงอกแกร่งทันที ด้วยความตกใจฉันจึงหลับตาแน่นอย่างทำอะไรไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมายังไมเคยใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพ่อมากเท่านี้มากก่อนเลย
“ซุ่มซ่าม” นายเอสตันดันฉันออกห่างหลังจากที่ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเขานานพอสมควรจนฉันได้สติกลับมา แล้วผละตัวออกจากเขาเช่นกัน
“ก็นายทำให้ฉันตกใจเองนิ” ฉันตอบกลับทันที่มีเหรอที่คนอย่าซีแนนจะยอมให้ใครมาว่าง่ายๆ
“ซีแนนแกใจเย็นๆ สิเรามาขอให้เขาช่วยนะ” ยัยนามิขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบฉันอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เอ่อนะ...” ฉันพยายามที่จะเก็บอารมณ์ไม่ให้เถียงนายนั่นออกไป บอกเลยพยายามสุดๆ
“เธอมีเรื่องอะไรจะขอฉันงั้นเหรอ?” นายเอสตันพูดขึ้นมาทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเพราะเขาสูงกว่าฉันมากพอสมควร
“เรื่องที่เป็นข่าวดังตอนนี้นายช่วยแก้ข่าวให้ฉันหน่อยได้ไหม ฉันไม่อยากถูกคุกคามจากแฟนคลับของนาย” ฉันรีบพูดออกไปแต่นายเอสตันกับไม่สนใจที่ฉันพูดสักนิด เขายกแขนขึ้นมากอดอกโดยที่สายตายังไม่ล่ะไปจากฉัน
“แล้วไงล่ะ?”
คำพูดของนายเอสตันทำให้ฉันคิดอะไรไม่ออกและไปต่อไม่เป็นด้วย นี่เขาไม่ได้สนใจอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ เขาไม่รู้เลยจริงๆ เหรอว่าแฟนคลับเขาน่ากลัว โซเซียลอ่ะหัดเปิดบ้างนะ
“พี่ขอขัดแป๊บหนึ่งนะ พี่ชื่อเดวิล เป็นเพื่อนสนิทของเอสตันว่าแต่ข่าวนั่นมันก็จริงไม่ใช่เหรอ น้องจูบไอ้เอสมันจริงๆ นิ” ฉันเหวออีกรอบเมื่อพี่เดวิลเพื่อนของนายเอสตันพูดออกมาซึ่งมันก็จริงนั่นแหละ
“อันนั้นมันก็จริงอยู่ค่ะ แต่ว่าตอนนี้เพื่อนหนูกำลังเดือดร้อนเพราะแฟนคลับของพี่เอสตันไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะคิดว่าเพื่อนหนูตั้งใจจูบเพื่อนพี่” ยัยนามิอธิบายแทนฉันซึ่งเพื่อนของนายเอสตันก็หันไปมองเธอทันที
“ใช่ค่ะ” ฉันพูดเสริมในสิ่งที่ยัยนามิพูดออกไปแต่จู่ๆ ใครบางคนก็พูดขัดขึ้นมา
“แต่เธอต้องรับผิดชอบ”
“ห๊ะ!!” ฉันหันกลับมามองหน้านายเอสตันทันทีเพราะกลัวว่าตัวเองจะหูฟาดกับสิ่งที่เขาพูดออกมา
“เรื่องนี้ยังไงเธอก็ต้องรับผิดชอบ เพราะเธอจูบฉันและนั่นเป็นจูบแรกของฉันด้วย” นายเอสตันพูดออกมาหน้าตาเฉย แล้วอีกอย่างมันจูบแรกของนายคนเดียวซะที่ไหนล่ะ!!
“อะไรนะ? คนที่เรียกร้องมันต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ” ฉันชี้มือเข้าหาตัวเองก่อนที่จะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาเสียก่อน “...ถึงฉันจะจูบนายก่อนก็เถอะ แต่มันเป็นอุบัติเหตุนิ”
“เอ่อ...คุยกันไปก่อนนะ” พี่เดวิลพูดขัดขึ้นมาก่อนที่จะเดินเข้ามาจับแขนของยัยนามิ “เราสองคนออกไปจากตรงนี้ก่อนเถอะ”
หลังจากที่สองคนนั้นออกไปบรรยากาศก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ฉันและนายแอสตันมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเกือบสองนาที
“เธอต้องรับผิดชอบที่จูบฉัน โดยการเป็นแฟนฉัน”