ร้านขายยา(พิษ)ของอาถง

"จะรับความตายแบบไหนดีเจ้าคะ"
<><>
“ท่านพี่อาถง..จะขึ้นเขารึขอรับ ให้..อาหลงไปด้วยนะ..ขอรับ” แล้วชายชราก็เอี้ยวหน้ากล่าวขึ้นแก่ผู้เป็นภรรยาด้วยสติสัมปชัญญะนั้นหลุดลอย เขาจดจำได้เพียงว่าตนเองคืออาหลงเท่านั้นในห้วงเวลานี้
“จ้ะ” โจวเฉิงถงพยักหน้ายิ้มน้ำตาไหลพร้อมกับบีบกุมมืออันเริ่มเย็นชืดของเขาเอาไว้แน่น
“อาหลง..ชอบ..เก็บองุ่นกับท่านพี่อาถงที่..สุดเลย..ขอรับ…” โล้วเหวินหลงยิ้มนัยน์ตาไร้ซึ่งเป้าหมายทั้งลมหายใจเริ่มอ่อนลง
“จ้ะ” อาถงพยักหน้าถี่ๆทั้งน้ำตารับคำแล้วยื่นมือขวาขึ้นกุมใบหน้าตอบผอมของเขา
<><>
เผิงเฉิงถงเด็กน้อยผู้เติบโตมาด้วยท่านตาที่รักนางดั่งดวงใจและใช้ชีวิตบนผาสูงอย่างผาเคียงฟ้าเป็นเด็กร่าเริงน่ารักสดใส แม้ผู้เป็นตาจะชอบการช่วยเหลือชีวิตผู้คน ทว่าอาถงกลับมีข้อสงสัยมาตลอดว่าไยต้องทำเช่นนั้นในเมื่อหลายต่อหลายคนไม่คิดจะเห็นความดี ถึงอย่างนั้นเมื่อเติบใหญ่เป็นดรุณีแสนงาม นางก็ยังคอยช่วยเหลือผู้คน หากแต่ชื่นชอบการผสมปรุงพิษเป็นชีวิตจิตใจ
สองตาหลานใช้ชีวิตอยู่เช่นนั้นมาจนกระทั่งทุกอย่างมีอันผันเปลี่ยน เผิงตันชายชราถูกปลิดชีพโดยขุนนางใหญ่ผู้หนึ่งด้วยสาเหตุบางอย่าง ซึ่งก่อนหน้านั้นสหายรักก็พลันโยกย้ายถิ่นฐานไปอย่างไร้ร่องรอย ดรุณีแพทย์ผู้สุมความแค้นไว้ในใจจะทำเช่นไร ต้องพบเจอกับสิ่งใดเบื้องหน้า บทสรุปความรัก ความแค้น และชีวิตอันยาวนานของหมอหญิงผู้นี้จะลงเอยเช่นไร