ตะวันฉายที่กลางใจ

หัวใจที่ถูกปิดผนึก เต็มไปด้วยความมืดมิดและเมฆหมอกจากความหนาวเหน็บที่เกาะกุมใจ กลับค่อยๆ เต็มเปี่ยมไปด้วยความมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งจาก ตะวันฉายที่กลางใจ

*******************************************

“พี่ดีใจนะที่เห็นรุ้งยิ้มแบบนี้” ตะวันเอ่ยออกไปตามที่ใจคิด เขารู้สึกแบบที่พูดจริงๆ ที่ได้เห็นแพรวรุ้งยิ้มทั้งปากทั้งตาแบบนี้ แววตาไม่ได้สงบนิ่งเฉยชาเหมือนกับที่ตอนเจอกันครั้งแรก

“ยิ้มยังไงเหรอคะ รุ้งไม่เข้าใจ” แพรวรุ้งถามด้วยความงงๆ กับสิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมา แค่ยิ้มเองนะ แปลกตรงไหน

“ยิ้มแบบนี้ไง ทั้งปากทั้งตาเลย”

เพียงไม่นานแพรวรุ้งก็หัวเราะออกมาเต็มเสียงเมื่อตะวันสาธิตให้ดูว่ายิ้มทั้งปากทั้งตาแบบที่เขาพูดมันเป็นแบบไหน ไม่ผิดจากที่บิดาของเธอพูดจริงๆ ว่าชายหนุ่มเป็นคนที่นำความสุข ความสบายใจมาให้คนรอบข้างเสมอ

“ยิ้มแบบนี้บ่อยๆ สิ พี่ว่าน่ารักดีออก รุ้งยิ้มแบบนี้โลกสดใสขึ้นเยอะเลย”

คำพูดที่โพล่งออกมาทื่อๆ ของตะวัน ทำเอาแพรวงรุ้งถึงกับไปไม่เป็น อยู่ๆ ก็ชมกันแบบนี้เลยนะ บ้าจริง!

“พี่ตะวันกำลังหยอดรุ้งอยู่เหรอคะ”

“อืม ครับ ยอมรับ เพราะพี่กำลังหยอดรุ้งอยู่จริงๆ และหวังว่ามันจะได้ผลด้วยนะ”

“ขอบคุณที่พี่ตะวันทำให้รุ้งยิ้มได้แบบนี้นะคะ”

เพียงแค่ได้ยินคำตอบจากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ตะวันก็ดีใจเป็นที่สุด เท่านี้เขาก็รับรู้ได้แล้วว่าหญิงสาวเปิดโอกาสให้ดวงตะวันอย่างเขาได้เข้าไปฉายแสงในใจของเธอแล้ว