ผมมันก็เเค่ของเล่นที่ไร้ค่า

ก่อนที่สติของผมจะหมดลงไป ผมหันไปมองผู้ชายคนนั้น ที่เป็นที่พึ่งที่เดียวของผม เป็นผู้ชายที่ผมรัก..รักมากที่สุด ดวงตาคู่นั้นมันเคยอบอุ่นเคยโอบกอดผมด้วยความรัก แต่ตอนนี้ผมมองไปอีกครั้ง มีแต่ความเย็นช้า ผมมันก็คนโง่คนนึงที่คิดว่าเค้าให้อภัยในสิ่งที่ผมไม่ได้ตั้งใจทำลงไป....และในทุกๆวันที่ทำอะไรให้มันดูเป็นความจริงใจและความรักไปหมด แต่สุดท้ายก็แค่การลวงหลอกให้ตายใจ...