วิวาห์บังคับของนางร้าย

หมอหญิงใจบุญตระเวนไปทั่วเพื่อรักษาคนยากไร้ตามหมู่บ้านที่ขาดแคลน และเดินเข้าเดินออกหอนางโลมเป็นว่าเล่น เพื่อรักษากามโรคให้เหล่านางโลมที่ถูกละเลย ทว่าฐานะของนางเป็นบุตรสาวของหมอตอนขันทีของราชสำนัก ไม่มีใครอยากเกี่ยวดองสู่ขอไปเป็นภรรยา แต่ทั้งเขาและนางต่างมีเหตุผลจำเป็นบางอย่างที่ต้องแต่งงานกันให้ได้ จึงเกิดข้อบังคับระหว่างกัน “ไม่ยุ่งเกี่ยวร่วมรัก”
ใครจะคิดเล่า ว่าเมื่อแต่งนางเข้ามาแล้ว จะปั่นป่วนจวนสกุลหยางจนพลิกดินพลิกฟ้า ไม่มีใครได้อยู่อย่างเป็นสุขสักคนเดียว นางช่างร้ายกาจเหลือทน


“ท่านโกรธที่ท่านไม่ได้เป็นคนเปิดผ้าคลุมหน้าให้ข้าหรือ”
ฟ่านฉานอิ๋งหยุดดิ้นรนขัดขืน แล้วเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ เสียงก็พยายามรักษาให้ราบเรียบมากที่สุด ซึ่งคำถามของนางทำให้ตัวเขาเองก็ชะงักไปเช่นกัน
“ข้า...ก็...ข้าคิดว่ามันสำคัญ”
เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มคลายแรงที่บังคับนาง หญิงสาวก็รีบบิดข้อมือ แล้วผลักร่างหนาออกห่างทันที ก่อนจะหยิบผ้าห่มมาปิดบังเรือนกายขาวผ่องนวลเนียน
หญิงสาวเลื่อนสายตาเหลือบซ้ายและขวามองดู ปรากฏว่าผ้าคลุมหน้าที่นางดึงออกไป ยังคงกองอยู่บนเตียง ซึ่งก็อยู่ไม่ห่างจากมือของนางมากนัก จึงรีบหยิบมา แล้วยกขึ้นคลุมศีรษะของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะหันไปหาเขา
“ท่านพี่...ข้ารอนานแล้ว รีบเปิดผ้าคลุมหน้าให้ข้าเถอะ”
น้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานทำให้หัวใจของคนที่เมื่อครู่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ถึงกับอ่อนยวบยาบ เขาพยายามห้ามตัวเองไม่ให้เผยรอยยิ้มออกมา ทว่าการที่นางทำเช่นนี้ก็น่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อย
“หากข้าบอกว่าข้าอยากถอดชุดวิวาห์ให้เจ้าด้วย เจ้าจะไปหยิบมาสวมใส่ใหม่หรือไม่”
“มีคำกล่าวว่าถอยหนึ่งก้าว ทะเลดูสวย ท้องฟ้าสดใส ตอนนี้ท่านก็ถอยให้ข้าสักก้าวมิได้หรือ ท่านเห็นข้าสวมชุดแต่งงานมาทั้งวันแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ข้าใส่ให้ท่านดูอีกรอบ”

ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคอมมิดี้ คลั่งรัก สุขนิยม NC20+ นางเอกสายสตรองค่ะ