turning point (จุดวกกลับ)

พันไมล์ อริสา เธออยู่ในชุดราตรีสีแดงเพลิงของเจสสิก้าที่หล่อนตั้งใจเปลี่ยนกับชุดของพันไมล์ และชุดที่เจสสิก้าคิดว่าไม่สะดุดตากลับสร้างความตื่นตะลึงให้ทุกๆคนเมื่อมันได้อยู่บนเรือนร่างของพันไมล์ตอนนี้
เหมาะสมและคู่ควรเป็นที่สุด
จักราเดินเข้าหาอริสาดังเช่นเจ้าชายและเจ้าหญิงในนิยาย
ทั้งสองส่งยิ้มให้กันผ่านสายตาของทุกๆคนที่จับจ้อง
จักรายื่นแขนให้อริสาเพื่อให้หล่อนได้คล้องแขนเข้าไปในงาน แน่นอนว่าอริสาที่ยืนประหม่ากับสายตาของทุกๆคนอยู่ก่อนหน้าหล่อนจึงไม่พลาดที่จะยึดจักราเอาไว้เป็นหลักในตอนนี้
“อยู่กับพี่ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น”
“แบบนี้มันดีแล้วเหรอคะ”
“ก็แล้วทำไมจะไม่ดีล่ะ นี่มันเป็นสิ่งที่พี่ต้องการตั้งแต่ต้นน่ะ เตรียมตัวเป็นข่าวกับพี่ได้เลย”
“อย่ามาพูดเล่นน่า ไมล์ไม่ใช่ดาราซะหน่อย”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ ไปกันเถอะ”
ทันทีที่ทั้งคู่เดินเคียงคู่เข้าไปในงาน แสงแฟลชก็สาดเข้าหาคนทั้งสองอย่างบ้าคลั่ง แน่นอนว่าตอนนี้ทุกๆคนต่างพากันหลงลืมแบรนด์แอมบาสเดอร์คนสวยไปอย่างสิ้นเชิง
นี่มันอะไรกัน
สายตาริษยาของเจสสิก้าจับจ้องไปยังจักราและพันไมล์อย่างไม่พอใจนัก
ห้องน้ำหญิง
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สวยมากๆสวยอย่างกับดาราแนะ”
“ใช่ สวยจริงๆ”
“ว่าไหม ดูเหมาะกับคุณจักรายิ่งว่าน้องเจสสิก้าซะอีกเนอะ”
“พูดเสียงเบาๆหน่อยสิแก เกิดน้องเขามาได้ยินเข้ามันจะเป็นเรื่อง”
“ก็ฉันพูดจริงนี่แก สงสัยพรุ่งนี้คงต้องเล่นข่าวคู่ขวัญคู่ใหม่ซะแล้วละ”
“คิดเหมือนกันเลย”
ทันทีที่นักข่าวสาวสองคนเดินออกจากห้องน้ำไป เจสสิก้าที่หลบอยู่นานก็เดินออกมาด้วยความรู้สึกขัดใจเป็นที่สุด
อะไรกันแทนที่ทุกๆคนจะสนใจเธอ กลับหันไปสนใจแม่ผู้ช่วยเลขาคนนั้นซะได้


“เหนื่อยจัง”
พันไมล์ที่เดินออกมารับลมด้านนอกก่อนจะหย่อนสะโพกลงบนม้านั่งอย่างสุดแสนจะหมดแรง
“น้ำครับ”
“นี่พี่เดินออกมาทำไม ทำไมไม่อยู่รับแขก”
“งานเปิดตัวแบรนด์แอมบาสเดอร์คนใหม่เหมือนจะเรียบร้อยแล้ว ฉะนั้นมันก็หมดหน้าที่ของท่านประธานแล้วเหมือนกัน”
“อู้งานล่ะสิไม่ว่า”
“ก็อยากอยู่ด้วย เกิดมีหนุ่มคนไหนหมายตาไมล์พี่จะได้กันท่าได้ทันไง”
“พูดบ้าๆใครจะมาสนใจเด็กกะโปโลอย่างไมล์กัน”
“นี่ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้”
“ไมล์ไม่ได้สนใจนี่ค่ะ”
“ดี ไมล์จะได้สนใจแค่พี่ก็พอ”
“พี่นายนี่ เป็นคนยังไงกันนะ”
“เป็นคนหล่อไง”
พันไมล์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์บนท้องฟ้า
“พระจันทร์คืนนี้สวยจังเลยนะคะ”
“ไม่สวยเท่าคนข้างๆพี่หรอก”
“ทำมาปากหวาน”
“เคยชิมไง”
“เปรียบเปรยต่างหาก”
“แล้วอยากจะลองดูไหม”
“................”
“................”
สายตาของทั้งคู่สบเข้าหากันโดยไม่ได้นัดหมาย
ดังต้องมนต์
ริมฝีปากของจักราค่อยๆเคลื่อนเข้าไปใกล้กับริมฝีปากบางของหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะประทับมันลงไปอย่างแผ่วเบา
รสจูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน นุ่มนวล และละมุนลิ้น มันชวนให้หญิงสาวหวาบหวามจนแทบจะละลายให้แดดิ้นไปเสียให้ได้
อริสาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าในใจของเธอยังคงรักมั่นกับผู้ชายตรงหน้ามาตลอดแม้จะรู้ว่าคนคนนี้เธอไม่ควรจะรักแต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ถึงจะรู้ว่าตอนสุดท้ายเธอจะต้องเสียใจแต่เธอก็อยากจะเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีดีแบบนี้เอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
ไม่นานจักราก็ค่อยๆผละใบหน้าของตัวเองออกก่อนที่ตัวเขาจะห้ามใจตัวเองไม่ได้และปล่อยให้อะไรๆมันเกินเลยไปมากกว่านี้
เพราะแรงเสน่หาที่เขามีต่อหญิงสาวมันไม่เคยน้อยลงแต่มันกลับเพิ่มทวีคูณไปตามวันเวลาที่เราจากกัน
“พี่ขอโทษ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ถ้างั้น เรา กลับกันเถอะน่ะ”
“ค่ะ”
จักราฉุดร่างของพันไมล์ให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่ทั้งคู่จะเดินจับมือกันกลับไปที่รถ
แชะ
แชะ
แชะ
เสียงกดชัตเตอร์จากอีกมุมหนึ่งดังขึ้น
ใช่
ภาพสวีทหวานเมื่อครู่ได้ถูกบันทึกไว้ในกล้องของนักข่าวสาวรายหนึ่งที่สนิทสนมกับคุณว่านแม่แท้ๆของวาโยนั่นเอง


คอนโด
“ถึงแล้วค่ะ”
“ไมล์ เรื่องเมื่อกี้ คือพี่”
“ไม่ต้องอธิบายหรอกค่ะไมล์เข้าใจว่ามันคงเป็นไปตามอารมณ์เหงาของคนที่อยู่ห่างจากคนรักนานๆอย่างพี่”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
“เรื่องลูก”
“.....?........”
“ไมล์พร้อมแล้วค่ะสำหรับวิธีธรรมชาติ”
“ไมล์”
“เรามาทำหน้าที่ของเราให้จบเถอะนะคะ”
“รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
“รู้ค่ะ ไมล์รู้ตัวเองทุกอย่าง”
พันไมล์ยังไม่ทันจะพูดจบ จักราก็ดึงร่างบางของหญิงสาวเข้ามาประชิดกับร่างหนาของตน เขาจูบไซ้เข้าไปที่ลำคอของหญิงสาวก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูของเธอ
“แล้วจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้น่ะ เพราะว่าคืนนี้พี่จะไม่หยุดทำตามใจตัวเองแน่แน่
**********