ปีหนึ่งครับ อย่าดุพี่ว้าก

มาก่อนเป็นพี่ มาหลังเป็นน้อง มาพร้อมเป็นเพื่อน แล้วมาตอนไหนจะเป็นผัวพี่ว้าก

“ก้มลงไป”
“ผมทำไมเป็น” กรณ์กันต์กระตุกยิ้มเงยหน้ามองเขาอย่างยียวน เรียกสีหน้าหงุดหงิดของการันต์ให้ปรากฏบนใบหน้าคมคาย
“ปีสองสอนน้องคุณยังไง ทำไมยังมีคนทำไม่เป็นวะ ก้มลงไป!”
“ถ้าพี่สอนผมอาจจะยอมก้มแล้วก็คุกเข่ากลางหว่างพี่ก็ได้ครับ”
คำพูดสองแง่สองง่ามที่กระซิบข้างหูทำให้คนฟังตัวสั่น เขาผลักอกรุ่นน้องปีหนึ่งออกด้วยอารมณ์โกรธจัด ประโยคนั้นทำให้เขาลืมกฎห้ามแตะตัวรุ่นน้องไปชั่วขณะ
“มึงจะกวนตีนอะไรนักหนาวะ ฮะ!”
“ก็ผมทำไม่เป็น”
“แค่ก้มตัวมันจะยากอะไรนักหนา แค่นี้ทำไม่ได้มึงจะทำอะไรได้วะ” ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้าหากรณ์กันต์สีหน้าโกรธจัด เขากระซิบเสียงลอดไรฟัน กระชากเสื้อนักศึกษาให้ถลาเข้ามาปะทะอก
“ทำให้พี่เพลียก็พอได้อยู่”
“ไอ้...”