คุณแม่ (ขอ) มา

วันชาติ ชำนาญนิติมองดูวิภู วิศาลเวชช์ ญาติผู้พี่ซึ่งมีวัยเดียวกับเขาอย่างสงสัยแปลกใจ ที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์ไปบอกให้เขามาพบที่ร้านอาหารแห่งนี้ด่วน ทั้งๆ ที่เมื่อคืนนี้ก็พบกัน หากมีเรื่องอะไรวิภูก็น่าจะบอกเขาตั้งแต่เมื่อคืน
“เมื่อเช้านี้เองพอกินข้าวเสร็จแล้ว คุณแม่ก็เรียกฉันไปบอกว่า ท่านได้สู่ขอยายพังแป้นไว้ให้ฉันเรียบร้อยโรงเรียนจีนแล้ว”
“ยายพังแป้นไหนวะ คำว่า ‘ยายพังแป้น’ นี่ เขาหมายถึงช้างตัวเมียกันนี่หว่า?”
“ก็ใช่น่ะซี!”
“คนก็มีนี่นา ทำไมคุณป้าท่านไม่ไปสู่ขอให้แก ไหงไปขอช้างมาให้ หรือท่านทราบว่าลูกชายของท่านพลังช้าง?”
“ไอ้บ้า! ใครบอกว่าคุณแม่ไปขอช้างให้มาเป็นเมียฉัน?”
“อ้าว! ก็แกบอกฉันเองว่าคุณป้าสู่ขอยายพังแป้นให้แก”
“ฉันหมายถึงยายโอ่ง ลูกสาวคุณน้าสอางเพื่อนสุดรักของคุณแม่โว้ย!”
“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นว่ามันจะน่ากลุ้มอะไรนักหนา แกก็บอกคุณป้าท่านไปซิว่าแกมีแฟนแล้ว”
“แกนึกว่ามันง่ายอย่างที่แกว่ายังงั้นหรือ นายชาติ ในเมื่อแกก็รู้จักคุณแม่ของฉัน คุณป้าของแกดีแล้วว่าท่านเป็นอย่างไร สำหรับเรื่องนี้ ท่านได้ยื่นคำขาดกับฉันว่าฉันจะต้องแต่งงานกับยายพังแป้นนั่น หากฉันคิดว่าท่านเป็นแม่ของฉัน”
“งั้นก็ไม่เลวนี่ที่จะได้แต่งงานกับลูกสาวท่านทูต”
เขายั่ว
“แต่ฉันไม่ต้องการเอาโอ่งมาแบกไว้ทั้งใบ!”
วิภูสวนทันควัน
“เดี๋ยวนี้ยายโอ่งยังคงเป็นโอ่งอยู่อีกหรือ?”
วันชาติถามยิ้มๆ
“ใช่! ไปอยู่เมืองนอกเสียหลายปี อย่างดีก็คงจะเปลี่ยนจากหมีควายกลายเป็นหมีแพนด้า”
วิภูค่อนหญิงสาวที่มารดาของเขาสู่ขอมั่นหมายให้อย่างชิงชัง เขายังจำภาพเด็กหญิงอ้วนกลมตัดผมสั้นเหมือนเด็กผู้ชายซึ่งมีความซุกซน เกเร แสนงอนและเจ้าโทโสได้เป็นอย่างดี
ปกติเขาเป็นคนไม่มีน้องจึงมักจะเอ็นดูเด็กที่เล็กกว่าไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แต่สำหรับเด็กหญิงโอ่งหรืออรัญกานต์ ศุลีกรแล้ว เขาไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนั้นแม้แต่น้อย
ยังจำได้ว่าครั้งแรกเขาเคยเย้าอรัญกานต์ด้วยความเอ็นดูว่า
“ยายตุ่มสามโคกโยกไม่ไหว”
ผลที่ได้รับก็คือ อรัญกานต์ตรงเข้าหยิกข่วนเขาพร้อมทั้งตอบโต้ว่า
“โยกไม่ไหวซิดี โอ่งไม่ใช่คนผอมกะหร่องเทศเหมือนคนเป็นโรคขาดอาหารอย่างพี่ภูนี่ ฮึ!...อย่างนี้ผลักทีเดียวก็ปลิวไปตามลม”
เพราะไม่ทันระวังตัวและไม่คิดว่าอรัญกานต์จะทำตามที่พูด เมื่ออรัญกานต์ผลักเขาเต็มแรง เขาจึงล้มลงก้นกระแทกอย่างไม่เป็นท่าอันเป็นเหตุให้เธอหัวเราะอย่างขบขันจนตัวงอไปงอมา เขาจึง ‘เกลียด’ อรัญกานต์ตั้งแต่นั้นมา....