อุ้มรักพันธะร้อน

คุณหมอภาม...เขาอยากมีทายาท แต่ไม่ได้อยากมีภรรยา
จามจุรี...เธอผู้ที่ละเมิดกฎข้อที่ 2 ที่ว่าห้ามตกหลุมรักคนที่เป็นนายจ้าง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ทำไมพี่อยากมีลูกคะ”
“คิดยังไงถึงถามพี่” เขากดหอมไปบนหน้าผากนูน
ก็เพราะอยากรู้จักเขาให้มากขึ้น ได้แต่คิดแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“พี่เป็นหมอ อายุก็ไม่น้อยแล้ว พ่อแม่ก็เร่ง พี่อยากมีลูกให้พ่อกับแม่ชื่นใจ แต่ไม่ได้อยากมีเมีย”
คำพูดตรงๆ ของเขาเล่นเอาเธอใจฝ่อ
บางทีเธอก็อยากถามตัวเองว่าคาดหวังอะไรกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ภาพครอบครัวที่แสนอบอุ่น มีเธอมีเขามีลูก มันคงเป็นแค่เพียงภาพฝันเท่านั้น
“แล้วเราล่ะ ก้ามปูมีปัญหาเรื่องการเงินมากเลยเหรอ” เท่าที่เขาสังเกต เธอดูสมถะมากเกินกว่าจะเป็นผู้หญิงใจแตก บ้าข้าวของแล้วก็หิวเงิน
“ค่ะ”
“เล่าให้พี่ฟังได้ไหม”
เธอเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาตื่นตะลึง เขาอยากรู้เรื่องของผู้หญิงแบบเธอเหรอ
“น้องชายของก้ามปูเขาติดหนี้พนันออนไลน์น่ะค่ะ แล้วพ่อกับแม่ก็ไม่มีที่พึ่งต้องไปกู้นอกระบบดอกลอย มันก็เลยเละเทะไปหมดค่ะ” เธอพยายามพูดให้สั้นที่สุด ไม่อยากให้เขาตำหนิว่าเธอจงใจจะมาดราม่านิยายชีวิตให้ฟัง
“การเป็นนกน้อยในกรงทองของพี่คือใบเบิกทางให้เราไปมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นสินะ”
มันเหมือนประโยคตัดพ้อ แต่เธอเองก็ไม่รู้ และทำตัวไม่ถูกว่าควรจะตอบสนองออกไปแบบไหน
“ถ้าหลุดออกไปจากกรงของพี่ เราจะเอาเงินที่เหลือไปทำอะไร” คิดว่าไอ้หนี้พนันอะไรนั่นมันคงไม่ถึงหกล้านหรอกจริงไหม
“ไม่ทราบค่ะ” เธออาจจะซึมเศร้าอยู่ที่โรงพยาบาลบ้าสักแห่งก็ได้ คงเสียใจแทบบ้าที่ต้องทิ้งเขากับลูกไป
“ไม่ทราบได้ไง” เขารวบคนที่ไม่ยอมตอบให้เปลี่ยนมาอยู่ในท่านั่งเผชิญหน้าเข้าหากัน
“ยังไม่ได้คิดน่ะค่ะ” เธอยังไม่อยากตื่นจากความฝันหวานๆ นี้ต่างหาก
สามสัปดาห์มานี่ เธอใฝ่สูงและก็โลกสวย หลงนึกคิดไปไกลว่าได้เป็นเมียคุณหมอจริงๆ
ทั้งที่เมื่อสักครู่เขาก็เริ่มสะกิดเธอให้ตื่นมาพบกับความจริง เขาไม่ได้อยากมีภรรยา เขาแค่อยากมีทายาทสักคน
“ซื้อรถป้ายแดงสักคันเหรอ หรือว่าซื้อบ้านสักหลัง...”
พอถูกสายตาคมคายคาดคั้น ในที่สุดเธอก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่อยากทำจริงๆ
เธอเป็นผู้หญิงน่าเบื่อที่ไม่ค่อยมีอะไรให้ได้ตื่นเต้น อยู่เพื่อครอบครัวมาตลอด ตอนนี้ก็เลยไม่ชินหากจะต้องคิดถึงตัวเองเป็นอันดับหนึ่ง
“คิดว่า...อาจจะกลับไปเรียนต่อปริญญาโทมั้งคะ”
“เรียนต่อ?” ภามไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบนี้ เขาคิดว่าเธอจะตอบว่าไปญี่ปุ่น ไปทำศัลยกรรมที่เกาหลี ไปทัวร์ยุโรป อะไรเทือกนั้นเสียอีก
“ค่ะ” มันคงน่าเบื่อจนทำให้คุณหมอช็อกไปเลยสินะ
“แล้วก็หาแฟนสักคน ผู้ชายดีๆ ที่จะหาฤกษ์แต่งงานและคุกเข่าสู่ขอ แบบนั้นหรือเปล่า...”
จามจุรีไม่แน่ใจว่าเขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมาจี้ใจดำเธอเพื่ออะไร แต่ความรู้สึกภายในใจมันคืออยู่ดีๆ ก็รู้สึกเศร้ามาก
“ใช่หรือเปล่า...”
เขาถามซ้ำ ใบหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมาชัดเจน มันเป็นความอึดอัด กระอักกระอ่วนที่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเพียงฝ่ายเดียวหรือเปล่า