นาทีนี้คงต้องรัก

ผมชื่อพฤกษ์ ส่วนชื่อเล่นก็ชื่อ พฤกษ์ เหมือนชื่อจริงนั่นแหละครับ
ชีวิตของผมเรียกได้ว่าสุขสงบเรียบเรื่อยไม่มีอะไรทำให้หัวใจเต้นแรงมาตั้งแต่เรียนจบ
เรื่องมันไม่น่าจะมีอะไรนะ แต่นั่นแหละครับ ชีวิตคนหรือจะสู้ลิขิตฟ้า!

ก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตชายวัยสามสิบแถมเป็นพ่อลูกหนึ่งแบบผมจะมีเรื่องมาให้หัวใจคันยุบยิบ จนเมื่อพี่ฟ้าส่งโปรแกรมเมอร์หนุ่มเข้ามาช่วยจัดการระบบของร้าน...พี่ฟ้าไม่ใช่เทวดาหรือนางฟ้าอะไรหรอก แต่คือนายน่านฟ้า

ใครจะไปคิดว่า คุณต้นรัก หรือ ไอ้ต้น ของพี่ฟ้ามันไม่ได้แค่มาจัดการระบบของร้านไง

มารู้ตัวอีกทีหัวใจผมก็เหมือนจะถูกโปรแกรมเมอร์หนุ่มหน้ามนที่ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้ทำตัวน่ารักเหมือนชื่อเขียนโค้ดแก้บั๊กความรักไปซะด้วยแล้ว

“ที่ผมทำทุกอย่างขนาดนี้ ถ้าพี่พฤกษ์คิดว่ายังไม่ชัดเจนมากพอ ผมจะเพิ่มระดับแล้วนะครับ” คนตัวสูงกอดผมเอาไว้แน่น แล้วพึมพำอยู่ข้างหูผม
“เพิ่ม...เพิ่มระดับอะไร” ผมดันตัวเองออกเบาๆ และโชคดีที่น้องมันยอมปล่อยผมออกจากวงแขนที่รัดแน่นของมัน
“ก็ถ้าจูบเมื่อกี๊ยังไม่ชัดเจนพอ” น้องต้นยิ้มกรุ้มกริ่ม “ผมอาจต้องทำมากกว่าจูบ”

หัวใจผมทำงานหนักมาก...โอ๊ย! มันจะไหวมั้ยครับเนี่ย