สิงห์อมไฟ

ว่าเงินว่า "เงินทองเป็นของผู้ชาย ถ้าไม่ตาย เดี๋ยวผมหามาให้ใหม่นะครับ"
---
ผมไม่ผิดที่มีเงินซื้อเขา เขาไม่ผิดที่ชอบเงินผม...

เพราะตราบใดที่ความต้องการของเราตรงกันและตอบสนองกันได้...คนอื่นก็ไม่ต้องยุ่ง!

---

“เชิญครับ” สิงหารับไมค์จากพนักงานมาแล้วเปิดโอกาสให้อัคคีถามทันที เพราะการที่อีกฝ่ายขอถาม นั่นหมายความว่าเขามีโอกาสชนะการเสนอราคาแล้วแปดสิบเปอร์เซ็นต์ และหากอัคคีกำลังต้องการเงินอย่างที่มีรักบอกข้อมูลเอาไว้ตั้งแต่ต้น สิงหาก็ยิ่งมั่นใจว่าความสุขชิ้นแรกในคืนนี้จะตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน

“คุณอายุเท่าไหร่ครับ”

“ยี่สิบแปดครับ”

“ทำงานอะไรครับ”

“ช่วยธุรกิจครอบครัวครับ”

“พร้อมโอนเต็มจำนวนใช่มั้ยครับ”

“เต็มจำนวน ทันทีที่คุณยินดีจะเป็นความสุขของผม” สิงหาตอบอย่างฉะฉาน น้ำเสียงหนักแน่นประกอบกับแววตามุ่งมั่นเพราะไม่มีสักเสี้ยววินาทีที่เขารู้สึกลังเลใจกับการตัดสินใจในครั้งนี้

“ข้อสุดท้ายครับ”

“เชิญถามครับ”

“สี่แสน”

จากคำถามกลายเป็นการต่อรองราคาไปเสียเฉยๆ ซึ่งก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ทำได้

สิงหากระตุกยิ้มมุมปากอย่างใจเย็น กวาดสายตามองไปรอบๆ อีกครั้งเพราะรู้ดีว่าคนอื่นๆ คงกำลังลุ้นกับคำตอบของเขา ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิททั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง

“รับที่สี่แสนครับ” สิงหาตอบรับข้อเสนออย่างเต็มใจ หลังจากที่สายตาวนกลับไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงบนเวที มวลกล้ามเนื้อแน่นๆ เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกคอแห้งทุกทีที่ได้มอง

“ปิดการเสนอราคาครับ”