บทลงทัณฑ์สวาทของจอมทมิฬ

เธอจำไว้นะว่าที่ฉันยอมจดทะเบียนกับเธอไม่ใช่เพราะว่าฉันรักเธอ แต่มันเป็นเพราะว่าฉันต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ฉันทำกับเธอลงไปต่างหาก จำไว้!!


นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร
แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น



ศิริภรณ์สะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงกุกกัก เธอเปิดประตูห้องออกแล้วเดินลงมาดู ก็เห็นชายร่างสูงนั่งคอพับคออ่อนอยู่ที่บันได เธอรู้ทันทีว่าเป็นฉัตรดุลย์ลูกชายตัวดีของคุณมุกดานั่นเอง เธอส่ายหัวก่อนจะเดินไปประคองเขาอย่างไม่คิดอะไรเพราะเห็นเขาเมามาก

ชายหนุ่มเอามือหนาโอบรอบเอวเธอแล้วปล่อยให้เธอกึ่งลากเขาเข้าไปในห้อง แต่เมื่อกลิ่นกายสาวกับความนุ่มละมุนเสียงหายใจหอบเหนื่อยที่ประคองร่างหนาบวกกับกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆที่หอมระรวยขึ้นมาทำให้เลือดในกายเขาร้อนขึ้นมาทันที ทำให้เขาหมดความยั้งคิด เขาเป็นคนที่มีความต้องการสูงอยู่แล้ว เมื่อหญิงสาวพาเขามาถึงเตียง เธอถูกเขาดึงลงมาด้วยกันแล้วเขาก็ขึ้นทาบทับบนตัวเธอทันที

“ปล่อยฉัน ฉันกลัวแล้ว” เธอพยายามร้องอ้อนวอนขอคนที่ตอนนี้ทาบทับร่างเธออยู่

“ให้ฉันนะ เธอสวยมาก โอ้ว สวยจริงๆ” เขาพูดไปมือกับปากก็ลงไปคลุกเคล้าร่างบางนั้นอย่างอดใจไม่ได้ หญิงสาวรู้สึกหมดแรงอ่อนระทวย พยายามจะร้องห้ามเขาแต่ก็จะถูกเขาปิดปากด้วยปากหนา เธอรู้สึกตัวอีกทีเมื่อถูกเขาล่วงล้ำ



ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ