เรารักกันได้ใช่ไหม

ข้าเป็นเงือกส่วนเขาเป็นมนุษย์ทั้งสองเราจะรักกันได้จริงหรือไม่
"ท่านแม่ข้าอยากขึ้นไปที่เมืองมนุษย์"เมืองมนุษย์ที่ข้ากล่าวถึงมีอะไรสวยงามมากมายมากหน้าหลายตาวางเรียงรายกัน ข้าชอบ โดยเฉพาะของทานเล่นขนมนมเนยหรือมีมากมายหลายอย่างให้ข้าได้เลือกทาน
ข้าอยากให้ท่านแม่ทำให้ข้าทานแบบนั้นบ้างแต่ภายในเมืองของข้านั้นเป็นเมืองบาดาลซึ้งตั้งอยู่ในชั้นใต้น้ำข้าไม่สามารถที่จะลงมือทำมันได้มันขึ้นมาได้ แต่ข้าก็ชอบมากเหมือนเดิมแม้จะไม่ค่อยได้ทานก็ตามที
"มันอันตรายแม่ไม่อยากให้ลูกไปคนเดียวนะอลิซ ในเมืองมนุษย์ไม่เหมือนกันกับเมืองบาดาลของเราเจ้าก็รู้"นางมีบุตรอยู่สามตนบุตรสาวเป็นสตรี ส่วนบุตรชายทั้งสองของนางเป็นเกอกันทั้งสองซึ่งสามารถให้กำเนิดบุตรได้เชกเช่นสตรีนั่นเอง
บุตรเกอตนสุดท้องจะมีวาจากการพูดที่เผ็ดร้อนและเชือดเชือนอยู่เสมอต่างจากบุตรเกอตนกลางที่มีวางจาการพูดที่ออดอ้อนอ่อนหวานมากกว่าเฉกเช่นกับพี่สาวตนที่มีความงามและอ่อนหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า น้ำเสียงวาจาการพูดเป็นดังน้ำเย็นที่เลื่อนไหวไหลในพื้นน้ำแผ่นดินอย่างสงบและเยือกเย็น
.

.

คืนฟ้าเดือนมือวันวันแรม8ค่ำ ซึ่งมีเพียงแค่30ปีจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว และยังมีคำเล่าขานของคนโบราณที่เล่าปากต่อปากกันมาว่าเมืองบาดาลแห่งแม่น้ำของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลมีอาถรรพ์ ที่ทำให้ฝนพายุเข้ามาถล่มบ้านเมืองของคนบนพื้นเกาะทำให้ได้รับความเสียหายอีกด้วย
คืนวันนั้นเพียงแค่ผมต้องการจะออกมาชมจันทร์เพียงเท่านั้นแต่กลับถูกแรงของกระแสน้ำตีเข้ามาทำให้ร่างของอานนท์ตกลงไปในน้ำความรู้สึกแรกที่เข้ามาหาผมคือทุรนทุราย หลังจากนั้นก็เคลิ้มไปในที่สุด จนไม่สามารถจะตะเกียดตะกายควานหาอะไรมากดเพื่อไม่ให้ตัวเองจม
พอเวลาผ่านไปสักพักจะเริ่มมีสติมากขึ้น เเต่แรงที่เคยมีกลับเริ่มหมดลงและเริ่มปลงและจมดิ่งไปเลย ความรู้สึกตอนนั้นแสบจมูกมากก ได้กินน้ำหลายอึก สติเริ่มจะหมดเหมือนคนกำลังจะหลับไปในที่สุด
แต่สายตาของผมมองไปเห็นร่างของคนที่มีลักษณะคล้ายทั้งคนคล้ายทั้งปลากำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาผมทีละนิด ทีละนิดจนสติผมดับไปในที่สุด
"อานนท์เป็นเจ้าเองหรือ"อลิซว่ายน้ำเข้ามาหาอานนท์ที่กำลังจมลงน้ำลึกเข้าไปเรื่อยๆ นางตัดสินใจใช้ริมฝีปากเล็กของตนประกบลงกับริมฝีปากหนาของอานนท์