หนูเนย(ของ)อาเน

“เด็กคุณอา...นิยามความหมายเดียวกับสาวๆ คู่ควงคู่นอนที่คุณอามีอยู่เต็มไปหมดแบบนั้นหรือเปล่าคะ?” เงยหน้าถอนใจ ตัดสินใจถามออกไปตรงๆ อย่างคนหมดหนทางจะหลบหนี
เธอค่อนข้างมั่นใจแล้ว ว่าท่าทีและสายตาแปลกๆ ที่เขามีให้บ่อยๆ ในระยะหลัง มันคงเพราะเหตุผลนี้แหละ...เขาสนใจเธอ อยากกิ๊กด้วย พากินข้าวเลี้ยงขนมซื้อของฝาก คอยรับคอยส่งอยู่ตลอดขนาดนั้น เคยคิดว่าเขาอาจจะแค่เอ็นดูเด็ก เพิ่งเริ่มแน่ใจว่าเขามีจุดมุ่งหมายแอบแฝงมากกว่าการทำตัวเป็นญาติผู้ใหญ่ก็ตอนนี้เอง
“ไปเอามาจากไหน?” เขายิ้มใจเย็น มองหน้าสบตาไม่หลบหนี ยกมือขึ้นมาเขี่ยผมหล่อนเล่นเบาๆ จนสาวน้อยเบะปากใส่ หันหน้าหนี “ไม่มีแล้ว...เคลียร์หมดแล้ว ตอนนี้โสดสนิท ไม่ได้ยุ่งกับใครเลย ยุ่งแต่กับเรา”
“บ้านะสิคะ เนยไปยุ่งอะไรกับคุณอาตอนไหนกัน?!” ได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็หันมาแหวใส่ทันที เพราะคิดดีไม่ได้เลย กับน้ำเสียงที่เขาพูดว่ายุ่งแต่กับเธอแบบนั้น
“หึๆ ก็ฉันตามรับตามส่งเราอยู่คนเดียว พาเที่ยวพาไปไหนๆ ด้วยกัน แบบนี้ไม่เรียกยุ่งกับเราได้เหรอ วันหยุดวันว่างที่มีฉันยกเวลาให้เราคนเดียวมาเป็นปีสองปีแล้วนะน้องเนย...ฉันรอคำตอบอยู่ ตอบดีๆ นะ ตอบไม่ดีจะพาไปคุยต่อที่อื่น”
“อะไรกัน!”
“ว่าไง? คบไหม?”
“ถ้าตอบว่าไม่?”
“เป็นคำตอบที่ไม่ถูกใจ สงสัยต้องพาไปปรับทัศนะคติที่บ้านฉันก่อนสักคืน”
“ได้เหรอคะ?”
“ลองไหม?”
“ไม่...”
“หมายถึงจะไปปรับทัศนะคติกับฉันที่บ้านต่อ?”
“ไม่ไปต่างหากเล่า!”
“หมายถึงยอมตกลงเป็นเด็กฉัน?”
“แบบนี้เรียกตกลงหรือคะ บังคับมัดมือชกกันขนาดนี้ ไม่คิดเหรอว่าเนยจะ...รับปากส่งๆ”
“นั่นสิ...” สีหน้าแววตาครุ่นคิดจ้องหน้าเด็กสาวอย่างพิจารณา
“เปิดประตูรถให้เนยเถอะค่ะ”
“ฉันพอใจเรานะ”
“แค่พอใจ ไม่มากพอที่จะทำให้เนยรู้สึกดีด้วยหรอกนะคะ” บอกออกไปแล้วก็แทบจะกัดปากตัวเองจนได้เลือด ตอนสายตาเผลอมองสบเข้ากับเขา ที่ยิ้มอ่อนมองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว ด้วยท่าทีแสนจะใจเย็น
“ฉันชอบเราน้องเนย” คนรักเด็กบอกเสียงอ่อน ยิ้มอ่อนให้ด้วยเมื่อยังใจเย็นกับการรอคำตอบรับที่เขาต้องการ และมั่นใจว่าเด็กสาวเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขา
“เหรอคะ?...ไม่เห็นรู้ตัวเลยว่าคุณอา...ชอบ” เสหลบตามองไปทางอื่น เห็นเงาไหวๆ ตรงรั้วและพุ่มไม้ข้างบ้าน แล้วก็แทบจะถอนใจเฮือก “เปิดประตูให้เนยลงได้แล้วนะคะ ป้าวันดีสุดที่รักของเนย มารอรับกลับบ้านอยู่นั่น เดี๋ยวก็ถูกต่อว่านินทาเอาอีก”
“รัก...”
“...” หันกลับมามองเขาเหมือนสะดุ้ง ตาสบตาแล้วใจสั่นระรัวอยู่ในอก กับถ้อยคำบางคำที่หลุดออกจากปากหยักสวยได้รูป น่าจูบของผู้ชายตรงหน้าเธอ...เขาพูดว่า...รัก?!
“เป็นแฟนฉัน เราจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ ฉันจะตามใจ เอาใจปรนเปรอเราจนเสียนิสัยยังไงก็ได้ คบกับฉันเราจะเอาแต่ใจแค่ไหน...ฉันก็พร้อมที่จะเอาเรา...เอาใจเราได้ทุกอย่าง...ขออย่างเดียวแค่เรา...” ยังพูดไม่ทันจบ นวิยาก็ถามเขากลับมาด้วยท่าทีตื่นตกใจ
“คุณบอกว่า...รัก หมายถึง รักเนยน่ะเหรอคะ?!”
“ถ้าไม่รัก ฉันจะรอเราแบบนี้หรือไง? ทำขนาดนี้แล้วยังต้องให้ฉันพูดยังไงอีกละหืมหนูเนย?” หนุ่มใหญ่วัย39 ปีถอนใจเฮือก เมื่อมองหน้าตื่นๆ ของสาวน้อยตรงหน้าแล้วแทบจะหมดความอดทน
ใจเขาอยากดึงเด็กมาจูบให้หายคลั่ง คนเคยทะนงตนว่าไม่คิดจะเสียเวลากับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ทั้งยังเคยคิดว่าการรักใครสักคนนั้น เป็นเรื่องโง่เง่าไร้สาระมาตลอด
หากเมื่อความรู้สึกบ้าๆ นั่นมันเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาก็ทำเรื่องไร้สาระโง่เง่าจนนึกโมโหตัวเองแทบตาย หวง หึง และตามเฝ้ามองเด็กมาเป็นปีสองปี กันท่าเพื่อนตัวเองแทบตาย เมื่อคิดว่ามันจะมาแย่งเด็กที่เขาหมายตา