เมียเชลย

หัวใจของเอวิตาถูกเหยียบย่ำจนแหลกลาญ เมื่อลูกที่เป็นตัวแทนความรักสำหรับเธอ กลับกลายเป็นตราบาปและสิ่งที่ผิดพลาดสำหรับเขา!!

"ฉันจะไม่บังคับให้เธอกำจัดมันหรอกนะ แต่ฉันก็คงจะทำใจรักมันไม่ได้!!"
เอวิตาจ้องมองคนพูดด้วยแววตาเจ็บปวดและคาดไม่ถึง หากเธอไม่ได้ยินกับหูก็คงจะเชื่อไม่ลงว่านี่คือคำพูดของคนที่กำลังจะเป็นพ่อคน
"คุณไม่รักก็ไม่เป็นไร...แต่ขอเถอะอย่ามาเรียกลูกหนูว่ามัน! คุณทำร้ายหนูหนูไม่เคยว่า แต่ถ้าคุณมาทำร้ายลูกของหนูไม่ว่าจะการกระทำหรือคำพูดหนูไม่ยอมแน่!!"
เด็กสาวโต้ตอบอย่างไม่ลดละเพราะสัญชาติญาณความเป็นแม่ทำให้เธอละทิ้งความอ่อนแอเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆที่กำลังจะเกิดมา
"ฉันไม่จำเป็นต้องพูดถึงไอ้ก้อนเลือดนั่นด้วยถ้อยคำที่สวยหรู เพราะสำหรับฉันมันไม่ใช่ความรักแต่มันคือตราบาป มันคือความผิดพลาดที่เกิดจากความใคร่ของฉันเท่านั้น!!"
คำพูดที่ฟังดูไร้เยื่อใยของเขามันไม่ต่างอะไรกับคมมีด ที่กรีดลงมาบนใจคนฟังจนกลายเป็นแผลเหวอะหวะยับเยิน เอวิตาจ้องมองใบหน้าที่ไร้วี่แววสำนึกผิดของเขา ด้วยแววตาที่เจ็บปวดและผิดหวังอย่างที่สุด
"คุณมันเลือดเย็นเหลือเกินคุณรพ คุณจดจำให้ดีเถอะว่าวันนี้คุณพูดอะไรออกมา"
....
เอวิตาซึบซาบและดื่มด่ำกับความสุขได้ไม่นาน วิมานสีชมพูของเธอก็ถล่มลงตรงหน้า เมื่อเขาถอนแกนกายออกแล้วมองเธอด้วยแววตาเหยียดหยัน
"ปากก็บอกว่าไม่ได้ยั่วฉัน แต่พอเอาเข้าจริงก็อ้าขาให้ฉันแบบเต็มอกเต็มใจ นี่ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนแรกของเธอฉันคงคิดว่าเธอน่ะเป็นโสเภณีแน่ๆ เด้งสู้ถึงขนาดว่ามืออาชีพยังอายเลยล่ะ"
คำพูดและแววตาของเขามันทำให้ใบหน้าหวานของเอวิตาชาดิก เธอมองเขาอย่างตกตะลึงระคนกับความอับอาย เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะมีวาจาที่เชือดเฉือนใจคนฟังได้ถึงเพียงนี้
เคารพลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ แต่ปากเขาก็ยังพูดพลางมองมาที่เธอเป็นระยะ
"มองทำไม...ฉันพูดจริงนะ ถ้าวันไหนฉันหมดสนุกหรือเอาคืนเธอจนพอใจแล้ว เธอจะไปประกอบอาชีพขายบริการฉันว่าเธอรุ่งแน่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เสียงหัวเราะอย่างสะใจดังลั่นทั่วบริเวณเมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดลงทุกขณะของเธอ เขาทิ้งสายตามองเธออย่างดูแคลนแล้วเดินจากไปอย่างไม่ใยดี
หัวใจของเด็กสาวแตกสลายไม่มีชิ้นดีเมื่อเขาทำราวกับเธอเป็นเพียงเศษขยะชิ้นหนึ่ง ความรักที่เธอเคยมีให้เขาอย่างท่วมท้นสั่นคลอน เมื่อฉากจบมันไม่ได้สวยงามหรือหอมหวานอย่างที่เคยฝันเอาไว้