รอยรักอาญาใจ

รอยรักอาญาใจ โดย...บัวริน
อารัมภบท
“ร้องไห้ทำบ้าอะไรอีกนี่”
สโรชาสะอื้นฮัก“คนใจร้าย”
“ใครใจร้ายก่อน”
“สมใจคุณแล้วซิใช่ไหม”
“แน่นอน”เขาลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย มองหล่อนด้วยสายตาหงุดหงิด
“จะนอนรออะไรอีก ลุกขึ้นซิ หรืออยากให้ผมต่ออีกรอบ”
สโรชาโกรธจนตัวสั่น“คนเลว!”
แววตาเขาบอกว่าอยากฆ่าคน
“คิดว่าตัวเองดีนักหรือไง”
หล่อนพยายามยันตัวลุกขึ้น แต่ขาสั่นไปหมด รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายอย่างชัดเจน
นี่เองหนอ...เขาถึงบอกว่าผู้หญิงทุกคนรู้ตัวว่าถูกข่มขืน หล่อนเจ็บหนึบไปทั้งหน้าขาเลยทีเดียว
คนใจร้าย! หล่อนสะอื้นเหมือนเด็ก
“ฉันให้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว...หวังว่าคุณคงทำตามสัญญานะ”หล่นอแข็งใจพูดกับเขาออกไป
อัสนีมองมาด้วยสีหน้าเย็นชา
“สัญญาอะไรไม่ทราบ”คำย้อนถามนั้นทำให้สโรชาอยากฆ่าเขาเหลือเกิน หล่อนมองเขาอย่างเจ็บใจ อย่าบอกนะว่าเขาจะไม่รักษาคำพูดนะ หล่อนมองเขาอย่างเดือดๆ
“คุณ...คุณจะเบี้ยวฉันหรือ”
อัสนียักไหล่“ผมไปสัญญาอะไรกับคุณตรงไหนกัน ผมให้เวลาสิบนาที...ผมจะรออยู่ที่รถ”เขาพูดง่ายๆอย่างนั้นเอง
สโรชาตัวสั่น ไม่คิดเลยว่าเขาจะเลวแบบนี้

รักด้วยใจ บัวริน