วิวาห์เหวี่ยงรัก

ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือว่าแรงโน้มถ่วงใดๆ ถึงได้เหวี่ยงให้ ธีทัศ ผู้ชายที่เพรียบพร้อมอย่างเขา กลับเข้ามาในชิวิต วรินทร์รัมภา อีกครั้ง ด้วยการขอร้องให้เธอเป็นเจ้าสาวตัวแทนให้เขา เพราะว่าที่เจ้าสาว ของเขาหนีงานแต่งอย่างกระทัน เธอตอบปฏิเสธเขาทันที แต่ก็ถูกเขาหว่านล้อม พร้อมกับทวงบุญคุณ

วรินทร์รัมภาเลยตกกระไดพลอยโจรเป็นเจ้าสาวที่รอวันหย่า... ซึ่งความเป็นจริงมันไม่มีวันนั้นตั้งแต่แรก เพราะทั้งหมดนั่นคือแผนซ้อนแผนของคนเจ้าเล่ห์วางไว้


"เด็กดื้อต้องโดนอะไรน้าา ไม่ดื้อธรรมดา วุ้นแก้วดื้อกับพี่มากด้วย"

ธีทัศเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี ตอนแรกก็โกรธ แต่พอโดนอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็หาย กลายเป็นอยากแกล้งเธอเสียมากกว่า พอได้โอกาส มีหรือเขาจะไม่คว้าเอาไว้ วรินทร์รัมภาน่าหยิกน่าหยอก น่าแกล้งที่สุด แต่เขาเท่านั้นที่แกล้งได้

"พี่ธันอย่าแกล้งวุ้นแก้วสิคะ"

วรินทร์รัมภานึกอยากตบปากตัวเองนักที่อนุญาตให้เขาทำอะไรก็ได้ เธอลืมไปว่าผู้ชายหื่นกามอย่างธีทัศคงคิดอยู่แต่เรื่องเดียว

"วุ้นแก้วถามพี่ว่าทำแบบนี้ถึงจะยกโทษให้ ตอนนี้พี่หิว"

ธีทัศพูดราวกับเป็นเสือร้ายที่จ้องตะครุบเหยื่อ เธอคิดว่าเขาคงจะหิวข้าว

"ถ้างั้นก็ปล่อยค่ะ เดี๋ยววุ้นแก้วไปทำอาหารให้กิน เป็นการขอโทษที่เข้าใจพี่ผิด" หญิงสาวดิ้นในอ้อมแขนแข็งแรงยิ่งทำให้หน้าอกอวบเบียดชิดอกแกร่งมากขึ้น แก่นกายของชายหนุ่มจากที่ตอนแรกสงบ ตอนนี้กลับตื่นตัวเพราะเขาจินตนาการถึงอกอวบใต้เสื้อผ้าของเธอ

"อุ๊ย! คนทะลึ่ง"

วรินทร์รัมภาถึงกับอุทานเมื่อรับรู้ได้ถึงความแข็งขันของชายหนุ่มที่ตอนนี้เบียดอยู่ที่ต้นขาของตัวเอง เธอเขินอายจนหน้าแดง แต่ธีทัศกลับมองว่ามันน่ารัก และยั่วเขาได้เป็นอย่างดี

"พี่ไม่ได้หิวข้าว ตอนนี้ พี่หิววุ้น..."

ไม่ทันที่จะได้เอ่ยตอบโต้กลับ ริมฝีปากบางก็ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักทันที เขาจูบเธออย่างหิวกระหาย ตอนแรกตั้งใจจะให้หญิงสาวเปิดรับลิ้นสากด้วยตนเอง แต่ทนไม่ไหวจนต้องจับที่ใบหน้าสวยหวานเพื่อให้เธอยอมเปิดปากเพื่อให้ลิ้นของเขาเข้าไปสำรวจความหวานได้อย่างเต็มที่