ทุ่มรักเทใจ นายแสนดี

“เป็นข่าวไปเลย พี่จะได้แถลงข่าวว่า พี่ชอบน้องซะที ปั้นชา!!ได้ยินมั้ยว่าพี่ชอบน้อง” ผมแทบจะหยิบโทรโข่งที่วางอยู่โต๊ะรับบริจาคของสู้ภัยน้ำท่วม มาแหกปากประกาศ ให้คนทั้งมหา’ลัยเขารู้กันไปเลย ว่าผมชอบยัยนี่โว๊ย!!!!
“พะ...พี่ O.,O” ปั้นชาจ้องผมตาโต จนผมกลัวมันจะหลุดออกมาจากเบ้า ดูเธอสตั้นตัวแข็งไปหลายวิ เมื่อได้ยินประโยคนั้น แก้วชานมไข่มุกในมือหล่นตุ๊บลงพื้น
“กรี๊ด ไอ้ชา พี่แอลตันเขาชอบแกว่ะ กรี๊ดๆๆๆ”
“ที่รัก อย่ากระโดดได้มั้ย คนมองเต็มแล้วเนี่ย” ไอ้พาทิศดึงตัวแฟนของมันนั่งลง เอามืออุดปากมะลิไว้เพราะยัยนั่นกรี๊ดลั่นอาคาร ซึ่งคนที่มองอยู่แล้ว ยิ่งมองมาหนักกว่าเดิม บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปด้วย ช่างแม่ง ผมไม่สนใจแล้ว ผมสนแต่ยัยเปี๊ยกข้างๆ ผมเท่านั้น
“ว่าไง พี่หงุดหงิดมากตอนนี้ พี่ชอบน้อง น้องจะคบกับพี่ได้รึยัง เป็นแฟนกันนะ”
“พะ...พี่แอลตัน”
“ยังไง”
“ตกลงคบไปเลยปั้นชา” >>> มะลิ
“อย่าไปยุ่งได้มั้ยที่รัก ตอบเร็วเข้าน้องชา” >>> ไอ้พาทิศ
“ถ้าไม่ตอบ นับ1ถึง3 พี่จะจับน้องจูบกลางลานนี่ล่ะ” ผมถลาเข้าไปหาตัวเธอ แต่ไม่ได้จะไปจูบปั้นชาหรอกนะ เธอหลับตาปี๋ ยกมือทั้งสองข้างขวางผมเอาไว้
“กะ…กรี๊ด…คะ...คือ…หนู”
“1”
“ให้เวลาหนูตัดสินใจบ้างเซ่ ToT”
“2”
"¥O¥ นับถึงพันได้มั้ย"
"สะ...!!"
“อร๊าย!!! คบก็คบค่า” สิ้นเสียงนั้น ผมดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนของผมจนแน่น ทั้งที่เธอยังหลับตาปี๋ แก้มทั้งสองแดงเหมือนมะเขือเทศสุก คนอะไรน่ารักไปหมด ตัวก็นุ่มนิ่ม ถึงจะเตี้ยไปหน่อยก็เถอะ ตอนเขินนี่อย่างน่ารักเลย แล้วอย่างนี้จะให้ผมอดใจไม่จีบเธอได้ยังไงกัน