เล่ห์รักจำเลยใจ

ชนารดียอมรับโชคชาตา และไม่ปฏิเสธเลยว่า สัมผัสของก้อง มือ ปาก จมูก ของเขาที่เคล้าคลึง เล้าโลมอย่างตั้งใจปลุกเร้าอารมณ์สาวของเธอให้ตื่นตัวจนเตลิดสุดกู่ ทำให้เธอต้องปราชัยในที่สุด
ความเจ็บปวดราวร่างกายจะแตกปริ แม้ว่าเขาจะพยายามอ่อนโยนเพียงไรก็ตาม เนื่องจากเธอขัดขืนเขาอย่างสุดกำลังที่มีเมื่อรับรู้ถึงการรุกรานอย่างบางอย่างที่เครียดขมึงร้อนผ่าวน่ากลัว
หล่อนไม่สามารถทานแรงปรารถนาของเขาได้ จึงได้แต่นอนน้ำตาไหลพรากออกมาเงียบๆ กับทุกจังหวะการเคลื่อนไหวที่แรงขึ้น หนักหน่วง และเร็วขึ้น กระทั่งชายหนุ่มพาตัวเองลุล่วงสู่ปลายทาง

<>

“เลิกเรียกผมชื่อนั้นเสียทีนายอนุนาทตายไปแล้ว!”
“อ้อ! ฉันแต่งงานจดทะเบียนกับคนตายงั้นหรือคะ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องเป็นม่าย และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ใดๆ เหนือตัวเลยนะซิ?”
เธอเห็นเขาเสยผมอย่างพลุ่งพล่าน ขณะก้าวเข้ามาหา
เขามองสบตาเธอ พูดเสียงเน้นๆ ว่า
“รดีเป็นเมียผม ใครก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวรดีนอกจากผม”
ชนารดีใจมานิดหนึ่ง ที่เขายังยืนยันเช่นนั้น เพราะฟังคล้ายกับว่าเขายังต้องการเธออยู่
“แต่รดี...จดทะเบียนสมรสกับ นายอนุนาทนี่คะ ไม่ได้จดกับนายก้อง บันลือ”
เธอคิดว่าเกือบจะได้เห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากได้รูปที่เคยสร้างอารมณ์รัญจวนปั่นป่วนให้เธอนับครั้งไม่ถ้วน
“แล้วรดีเต็มใจจะเป็นเมียใคร ระหว่างนายก้องกับ ...นาย อนุนาท”
ชนารดีอึ้งไป ไม่รู้ว่าควรจะตอบคำถามนั้นอย่างไรดี
“ว่าไง?”