ท่านพ่อบุตรีเช่นข้าก็มีหัวใจ

ภาพที่นางเห็นผ่านช่องทำให้ซูฮวาเบิกตากว้าง สตรีในห้องนอนของซูเหออยู่ในท่ายืนฉีกขาร่างกายเปลือยเปล่า แขนทั้งสองถูกมัดคู่กับขาข้างที่ฉีกยกขึ้นสูงห้อยกับเพดานห้อง ขาอีกข้างของนางเหยียบที่พื้นกระดานอย่างหมิ่นเหม่ ซูเหอกำลังทรมานนางอย่างพึงพอใจ ไม่น่าเชื่อว่าซูเหอจะชื่นชอบวิธีนี้ด้วย
เรือนร่างของสาวใช้ถูกเชือกรัดที่เต้าปทุมให้ปลิ้นจนตั้งชันแลเห็นเม็ดยอดสีเนื้อเด่นชัด แท่งไม้หรรษาที่สตรีชั้นสูงชอบมีเก็บไว้เพื่อบำเรอความใคร่ตน ถูกถูไถไปที่ติ่งรัญจวนของนาง
ร่างของนางกระตุกสั่นเกร็งหลายต่อหลายคราเมื่อซูเหอนำแท่งหรรษาถูไถ
“ข้ายอมแล้ว ยอมแล้ว ส่งแท่งหยกท่านเข้ามาเถอะเจ้าค่ะ” ร่างของนางสั่นระริกดวงตาลอยน้ำลายไหลออกมุมปาก อยากดิ้นนางก็ทำได้เพียงนิดด้วยเชือกที่พันธนาการไว้

“เจ้าเป็นสตรีที่ไร้ยางอายเสียจริงซูฮวา” เสียงเรียบเยียบเย็นดังมาจากข้างหลัง ทำให้ผู้แอบชมกำลังเพลินต้องสะดุ้งสุดตัวเอามือทาบริมฝีปาก หันไปมองบุรุษร่างสูงที่ยืนกอดอกมองนางอย่างสมเพช
“เชิญอยากกล่าวสิ่งใดข้ามิสนใจ เจ้าเคยเห็นเช่นนี้หรือไม่เล่า”
นางกำลังเชื้อเชิญบุรุษที่ดูเย่อหยิ่งให้มาชมสิ่งเดียวกันด้วยการกล่าวเป็นคำถาม
พร้อมขยับตัวให้ซูลี่ได้เห็นช่องที่จะส่องดูได้ แม้แต่บุรุษหนุ่มที่สุขุมเห็นภาพตรงหน้ายังคาดไม่ถึงว่าซูเหอบุตรชายของท่านอาเย่วจะมีความชอบเช่นนี้
เหล้าเต็มถ้วยในมือของบุรุษที่ร่างกายเปล่าเปลือยสาดไปที่เนินเนื้อและร่องรักของสาวใช้จนชุ่ม ผู้ชมทั้งสองต้องเอามือทาบปากอีกครั้งด้วยคาดไม่ถึงอีกเช่นกัน
“อูยข้าแสบเจ้าค่ะคุณชาย”
“ข้าแค่ทำความสะอาดมันก่อนที่…”
********
ใบหน้างามคลี่ยิ้ม ใจก็เต้นสั่นไหวเมื่อเสียงประตูเรือนหอถูกเปิดออก ม่านบางจากผ้าคลุมหน้าทำให้นางแลเห็นเจ้าบ่าวแม้ไม่ชัดนักแต่นางก็มองออกว่าบุรุษผู้นี้เป็นผู้ที่ทำให้หัวใจของนางสั่นไหว
“หากเจ้าชักช้าไม่เปิดผ้าคลุมหน้าข้าออก ข้าจะจู่โจมเจ้าล่ะนะ”
ใบหน้าคมของเจ้าบ่าวเรียบเมินเฉยไปนั่งรินเหล้าใส่จอกสีเขียวไข่กาที่วางจัดเตรียมไว้บนโต๊ะมาดื่มแบบสบายอารมณ์ ขณะที่กำลังเทเหล้าใส่จอกอย่างอารมณ์ดี เจ้าสาวจอมใจร้อนก็ปรี่มาจับที่กางเกงแล้วยื้อแย่งเพื่อจะปลดกางเกงของเจ้าบ่าวออก
“นี่เจ้าจะทำสิ่งใด”
“ข้าก็จะกินแท่งหยกร้อนของเจ้าน่ะซิ เล่นตัวอยู่ได้”
“เจ้านี่เป็นหญิงไยทำตัวน่าละอายเช่นนี้”
สองชั่วยามต่อมา
“โอ๊ว สามีให้ข้าได้พักก่อน ไม่ไหวระบมหมดแล้ว”
เจ้าสาวที่เนื้อตัวแดงจ้ำตามร่างกาย ร้องครางพยายามจะลงจากเตียงที่โปรยด้วยกลีบเหมยกุยฮวา
“เป็นเจ้าเองนะซูฮวาที่มายั่วข้าก่อน”
เจ้าบ่าวดึงร่างบางเข้ามานอนใต้ร่างเช่นเดิมแล้วส่งแท่งหยกร้อนไปที่ร่องบุปผาช้ำบวมแดงอีกครั้ง
“ยามเหม่าข้าถึงจะหยุด ข้าจะกินให้อิ่มหลังจากข้าอดทนกับเจ้ามานานแล้ว”

นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในซีรีส์ที่มี สาวใช้สกุลจิน4p, ท่านพ่อบุตรีผู้นี้ก็มีหัวใจ แต่สามารถอ่านแยกกันได้
**หากซื้อผ่านAppie ราคาจะแพงกว่าระบบAndroid