วาสนาลืมเลือน

นี่กระไร! บทงิ้วเรื่องไรกันเล่า!
ไม่น่าเชื่อว่าผู้ที่แต่งงิ้วสามเส้าเรื่องนี้ก็คือข้าเอง!
เพราะความผิดพลาดประการสำคัญของเรื่องราวต่อจากนี้ต่างหากเล่าที่เสี่ยวเซียนตัวน้อยๆเช่นข้าต้องมาผจญด่านเคราะห์ยังโลกมนุษย์ เดิมดาวเทพชะตามอบหมายให้เซียนผู้น้อยเช่นข้าทำงานเล็กน้อยบนตำหนัก ทว่าเป็นเพราะท่านเล็งเห็นสิ่งดีใดหรือดาวอัปมงคลดลใจก็สุดรู้ บ่ายแก่ๆวันหนึ่งซึ่งดาวเทพชะตาดวลหมากล้อมกับเยวี่ยเหล่าผู้เฒ่าด้ายแดง สายลมเอื่อยๆอวลเอากลิ่นปทุมมาในสระวารีซึ่งเป็นสถานที่ลือชื่อว่าไท่จื่อจวินเกอหวงแหนหนักหนานั้น ขณะที่หนังตาข้าเริ่มหย่อน ท่านผู้กุมชะตามนุษย์ทั้งพันสหัสภพกลับเปรยออกมาเบาๆ
“ได้เวลากระมัง”
“อืม…หมากตัวนี้ วางได้ดียิ่ง”