ลูกเมียน้อย

#INTRO ลูกเมียน้อย
หมับ
"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งตัวตกใจอย่างหนักเมื่อจู่ ๆ ก็โดนกระชากแขนจากทางด้านหลังอย่างแรงจนหน้าฉันกระแทกเข้ากับอกแกร่ง
กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยที่โชยมาให้ได้กลิ่นทำฉันเหยียดยิ้มเย้ยหยันออกมา
"ก็นึกว่าใครที่แท้ก็พี่เลนส์นี่เอง" ฉันตีหน้าซื่อตาใสมองคนตรงหน้าตาแป๋วราวกับเด็กไร้เดียงสา
"เธอทำอะไรแม่ฉัน" ในขณะที่คนตรงหน้ากัดฟันกรอดด้วยความโกรธแววตาของเขาวาวโรจน์จนแทบจะฆ่าฉันให้ตายอยู่ตรงนี้ได้อยู่แล้ว
"หยาทำอะไรเหรอคะ หยายังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" ฉันยิ้มเยาะอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำหน้าอินโนเซ็นท์ราวกับไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าพูด "พี่เลนส์มองหยาในแง่ร้ายเกินไปรึเปล่า" เห็นท่าทีที่กำลังโกรธจัดของคนตรงหน้า ฉันก็ยิ่งสะใจ
ฉันผลักใครอีกคนออกหากริมฝีปากเรียวบางเผยยิ้มเย้ยหยันสุดจะกลั้นออกมา
"แล้วต่อให้หยาทำจริง ๆ พี่เลนส์จะทำอะไรหยาได้ลืมไปรึเปล่าว่าเองเป็นใคร
"มาหยา"
"เป็นแค่ลูกเมียน้อยหัดเจียมกะลาหัวตัวเองหน่อยก็ดี"