ชีวิตได้ดีเพราะป๋าดัน

-เห็นแล้วเอ็นดู ป๋าเลยอยากซื้อตัวหนูมาผลักดัน-
เขาเหมือน HR ที่ซักไซ้ประวัติส่วนตัวก่อนรับพนักงานเข้าทำงานอย่างไรอย่างนั้น ทว่าเธอกลับไม่รู้สึกรำคาญหรือหวงแหนความเป็นส่วนตัวเลย ตรงกันข้ามกลับตอบคำถามด้วยความกระตือรือร้น
จนกระทั่งเขาไม่อยากอ้อมค้อมให้เสียเวลามากไปกว่านี้ จึงถามหญิงสาวแบบตรงไปตรงมา “เธอขายตัวด้วยหรือเปล่า”
“คะ?”
“เธอขายตัวด้วยหรือเปล่าไอรดา”
เมื่อยืนยันได้แล้วว่าตัวเองไม่ได้หูฟาดจึงตอบกลับไปตรงๆ “ขายค่ะ แต่ท่านต้องคิดให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจนะคะ เพราะไม่เคยมีใครกล้าควักเงินในกระเป๋าออกมาซื้อหนูเลยสักคน หนูเลยอยากเตือนท่านเอาไว้ด้วยความหวังดี ท่านอาจได้ไม่คุ้มเสีย”
“ราคา?” เขาสนใจแค่คำว่า ‘ขาย’ เพราะมันคือคำตอบที่ตรงกับความต้องการมากที่สุด
“5,000,000 บาท 1 น้ำ ไม่มีเบิลค่ะท่าน”
เธอตั้งราคาค่าตัวที่ไม่สมเหตุสมผลกับบริการแบบมั่นใจเต็มร้อยว่า ไม่มีไอ้หน้าโง่ที่ไหนเอาเงินมาทิ้งขว้างกับผู้หญิงแบบเธอแน่นอน ‘หึ คิดอะไรตื้นๆ’ เขานี่แหละคือข้อยกเว้น
ส่วนลึกของนัยน์ตาเยือกเย็นแฝงรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ชายหนุ่มไม่แยแสว่าใครจะมองหรือคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้ ดันโซยึดเอาความรู้สึกของตัวเองเป็นที่ตั้ง ถ้าหากเขาอยากได้เธอละก็....เขาต้องได้ และต้องได้เท่านั้น!