แรงบุญ รอยบาป เล่ม 2

เด็กชายวัยแปดขวบยืนหน้าซีดตัวสั่นเทาเหมือนลูกนกตกลงมาจากรัง เมื่อแลเห็นร่างของเด็กชายผู้เป็นพี่ร้องสุดเสียงแล้วก็ทรุดฮวบลงนอนจมกองเลือด ผู้คนพากันวิ่งตรงมายังที่เกิดเหตุ มีเสียงหวีดร้องและอุทานอย่างตกใจติดตามมา
“ธาลูกพ่อ!”
“ธาของแม่!”
จากนั้นก็มีเสียงสะอื้นร่ำไห้ติดตามมา
“พี่มินยิงพี่ธา” เสียงเล็กๆ ของเด็กชายอีกคนหนึ่งดังขึ้นทำให้สายตาทุกคู่มองไปยังเด็กชายที่ยืนถือปืนตัวสั่นอยู่
“ไอ้มิน!...ไอ้ฆาตกร เอ็งฆ่าพี่...”
ผู้เป็นพ่อละจากลูกชายคนโตที่อยู่ในอ้อมกอดของภรรยา ปรี่เข้าไปหาลูกชายคนกลางราวกับพยัคฆ์ร้ายกระหายเหยื่อพร้อมทั้งฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าเล็กซ้อนๆ กันจนร่างนั้นล้มลงตามแรงมือ ปืนกระเด็น
ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีเสียงสะอื้น มีแต่น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่เบิกโพลง เท้าของผู้เป็นพ่อยกขึ้นสูงเตรียมจะกระหน่ำลงไปบนร่างนั้น!
“พอแล้ว ธีระ! ลูกเองก็กำลังจะฆ่าลูก รู้ไหม?”
เสียงห้ามค่อนข้างดังทั้งบอกความมีอำนาจ พร้อมกันเจ้าของเสียงก็รีบเข้าขวางกั้นและทรุดตัวลงดึงร่างของหลานชายคนกลางเข้ามากอดอย่างปลอบโยน
“มิน!...มินเป็นยังไงบ้าง ลูก”
“ไอ้มินมันไม่เป็นอะไรหรอกครับ คุณแม่ แต่ธาซิ ธาตายแล้ว!” พูดเสียงดังตรงเข้าไปคุกเข่าใกล้ๆ ร่างของลูกชายคนโต
“คนที่ตายไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้หรอก ลูก อย่าให้คนที่มันยังอยู่ตายไปทั้งเป็นอีกคนหนึ่งเลย” มารดาเอ่ยเตือนให้สติเสียงอ่อนโยน กอดร่างน้อยที่สั่นเหมือนลูกนกไว้อย่างเวทนา
“มิน!...มินช็อกไปแล้ว ลูก”
ผู้เป็นย่าอุทานอย่างตกใจอยู่คนเดียว นอกนั้นไม่มีใครสนใจ!

นับตั้งแต่วันที่เกิดอุบัติเหตุจนลูกชายคนโตเสียชีวิต พันตรีธีระไม่เคยสนใจเหลียวแลลูกชายคนรองของเขาทั้งยังสั่งสำทับภรรยาว่า
“เอาไอ้เด็กคนนั้นออกไปห่างๆ อย่าเอามาให้ฉันเห็นหน้ามันอีก ดีไม่ดีฉันอาจจะกลายเป็นฆาตกรฆ่ามันอีกคน”
คามินจึงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดบิดาอีก ถึงแม้ว่าธาราจะตายไปเป็นปีแล้วก็ตาม
บัดนี้...ผู้ที่พันตรีธีระมอบความรักให้อย่างมากมายแทนธาราก็คือคันธง ลูกชายคนเล็ก ส่วนความรู้สึกที่มีต่อคามินนั้นมีแต่ความเกลียดชังดังไม่ใช่สายเลือด!

“คุณพ่อไม่รักมิน มินก็จะไม่รักคุณพ่อเหมือนกัน!”